lise yıllarında askerlere özenen bir kızı hatırlattı bana. her beden eğitimi dersinde asker pantolonu, yeşil atlet giyen kız. a.. künyeyi unutmuyalım...
bizim üst kat kamşumuz olur kendisi. beş ay önce taşındı. daireyi iş yeri olarak kullanıyor. sabah adliyede, öğleden sonra büroda. avukat kendisi. akşama kadar topuklu ayakkabısıyla asker gibi uygun adım, ayaklarını yere vura vura dolaşıyor bürosunda.
aslında askerler sadece toplu halde bir yere giderken böyle yürür. eğitim alanına giderken, tören geçişi falan yaparken kullanırlar bu yürüyüş şeklini. ama bu kadın akşama kadar askercilik oynuyor kendince. mutfağa giderken, tuvalete giderken, kapıyı açarken, misafir uğurlarken sürekli uygun adım kafa deliyor o sivri topukları ile. aşağıda hayvan mı var insan mı var umurunda değil. ama ben göstercem ona aşadaki hayvanı! alıcam o sivri topukları, kopartacam ayakkabısından ve sokuvericem cebine hiç acımadan! benim kafam delinirken canım acıyordu, onun da canı acısın gözlerinden yaş gelsin!..
