eskiden mahallede oynadığımız bir oyun efendim şöyle gerçekleşir;
oyuncular arasından bir şekilde biri seçilir. biz buna kurban diyelim
diğer oyuncular kurbanın etrafında çember olur.
kurban ise bir eli gövdesine yapışık diğer el kaşın üstünde asker selamı vererek kendi ekseni etrafında dönmeye başlar.
kurban kendini koruyamaz.
diğer oyuncular ise kurbana farkettirmeden kafasına vurmaya başlar, vurduğu görülen veya sesli şekilde gülen oyuncular ortaya geçip kurban olur.
Vatani görevimi yapmakta olduğum istanbul'un beykoz semtinde halk tarafından düşmanmış gibi bakılan ve bu süre içersinde 5 arkadasımın ( hepsi ayrı ayrı ) sivil halk tarafından saldırıya uğradığı ve beykoz ve anadolu kavağı semtlerinde çok değersiz varlıklarmış gibi bakılan insanlar.
norveç ligindeki takımlardan biridir. özellikle yazın bültene bakıp ''olum bu takımda sadece askerler oynuyormuş hehehehe'' esprilerine maruz kalabilirsiniz.
edit:baya da köklü takımmış 1889da falan kurulmuş
460 gün uzunluğunda 64 hafta genişliğinde 15 ay çapında, 1 düdükle yatan 1 düdükle kalkan, istikamet geriniz diye yönünü bulan, dayakla uslanan, traşla süslenen, bulgur pilavı ve karaşimşekle beslenen, 10 barfiks 30 şınav 40 mekik gücünde, otamatik olarak uygun adım yürüyen, Astsubayın itmesi, uzman çavuşun geri tepmesiyle otamatik olarak çalışan, botla kep arasına sıkıştırılmış, palaska ile ayakta duran, "BiR GÜN BiTECEK" diye avutulan, hergün 30 defa koyun gibi sayılan içtima manyağı olmuş Allah'ın aciz bir kuludur.
eskiden soytarı gibi giyinen (bazısı kafasına ayakkabı fırçası takar 'romalılar', bazısı kese kağıdı 'yeniçeriler', 'kimiside hepten şaklaban gibi giyinir 'samuraylar'), modern zamanlarda ise giyim ve tarz olarak birbirinin hemen hemen aynısı olan kişiler.
asker bi arkadaşımın, askere geldiğimden beri, ineği işaret ederek, ilk defa bi hayvan görüyorum demesi, yemeyen içmeyen bendenizin ise ''bende buraya geldiğimden beri görmediğim hayvan kalmadı'' demesi. Aman da ne hazırcevabımcılık.
