bügünlerde tüm türkiye'nin her köşesinde askere gidecek olan arkadaşlarımıza coşkulu bir şekilde yapılan durum.
arkadaşlarımızın hepsi güle oynaya yolcu edilmiş ve hepsi gerekirse savaşırız ve ölürüz diyerek türk gencinin nasıl olması gerektiğini bize göstermiştir.
(bkz: en büyük asker bizim asker)
(bkz: bu asker gidecek geri gelecek)
(bkz: vatan sana canım feda)
gurur ve hüzünü içiçe barındıran bir uğurlama. oğlunun delikanlı olup askere gittiğini gören anne ve babalar bir yandan gururlanırken diğer yandanda hüzünlenirler ister istemez.
hiç değişmeyen ugurlama töreni. evet, askerlik kutsaldır. biliyorum, milletim şuan daha da duyarlı. amma velakin neden silah patlıyor? askere yollamadan silah talimi mi bu yapılan? sevincimiz hüzünle birlikte mi yaşanmalı?
gozyası dokmemek ıcın kendını kasarsın ama nafıle.son kez sarıldıgında ve onu son kez optugunde bır yanından bır sey kopar...
asker ugurlaması hem guzel hem bır o kadar da uzucu bır sey ıste..ınsandan bır seyler alıp goturur o gıderken uzaklara.
davul zurna ile halayların çekildiği, konvoylar halinde yapılan uğurlamadır. gecenin bir vakti sokaktan bağrışmalar ve korna sesleri geliyorsa bilinmeli ki asker uğurlaması var. *
gecenin soğuğunda ailenize sarıldıktan sonra otobüse binip dışarıdaki bağıranları izlemek ve herkes gibi ailenize el salladığınız o an unutulmazdır. hafızada yer eder. ölünceye kadar hatırlanır.
abartılmadığı müddetçe hoşgörülmesi gereken hareketler topluluğudur. otobüs yolculuğumuz esnasında otobüs terminalinden aldığımız bir gurup askerin alkollü yakınları, şehir çıkışında yolumuzu kesmiş ve nerdeyse zinicirleme bir kazaya davetiye çıkartmış, bir otobüs dolusu insanı ve diğer araçlardaki insanların korkmasına sebebiyet vermişlerdir. nerdeyse canlara malolacak bu tür abartılı uğurlamalar yapmayınız efendim, her işin bir raconu var.
Evi otobüs terminalinde olan birinin sinirlerini hoplatacak, mahallenizin insan profilini bir anlığına diplere vurduran gelenek. Ertesi gün gidip esas duruşta saatlerce eğitim alacak bir 18 yaşındaki erkek için abartılmış bir övünç. Nihayetinde hayattaki bir evredir askerlik, başarı değil. Herkes asker oluyor. Neyi kutluyoruz?
askerde oğulllanın, izmarit toplayacağını, bulaşık yıkayacağını, tuvalet temizleyeceğini, patates soyacağını, günde 4 kez sayılacağını, alakalı alakasız çok yerde ana avrat küfür yiyeceğini, suçu olsun olmasın dayak yiyebileceğini, uzmanların astsubayların ve subayların kişisel işlerini yapmak zorunda kalacaklarını bilen ya da bilemeyen kişilerin "en büyük asker bizim asker" nidalarıyla gençleri askere uğurlaması. yanlış anlaşılmasın, askerliği kötülemiyorum. ama yapan herkesi bilir ki; operasyon, çatışma, çarpışma vs yani televizyonda filmlerde anlatılan gösterilen kahramanvari askerlik toplam askerliğin enn fazla % 10' udur. geri kalan % 90 lık dilimi ise bu rutin işlerdir.
vatanını en çok seven görevini en iyi yapandır. dünyada böyle bir uğurlamanın bir eşine, ikinci bir benzerine rastlanmamıştır. çünkü o alnı öpülesi er, görevinin ünsiyeti ne olursa olsun bunu bir vatan görevi bilir.
askere gitmeyene kız vermeyen, var mı başka bir asil millet bildiğin?
köylerde daha güzel yapılır bu uğurlamalar.
düğün gibi tüm köylü meydana toplanır tüm askerler orada uğurlanır. güzel bir gelenektir.
biz de eğirdir'e bu akşam askerimizi istiklal marşıyla gönderdik. hayırlısı artık.
askerlik yaşı gelen bünyenin teslim olacağı aşırı gazlanma gecesi.
otobüse binene kadar moraller en üst seviyede olur. sonraki haftalar elde paspas tuvalet temizlerken bu manzara insanın aklından çıkmaz.
