istanbul anadolu yakasında gecenin bu saatinde dahi bayram edası ile gerçekleşen aktivite.
olan biten son olaylara rağmen halk askerine ve ordusuna her şekilde desteğini gösteriyor her yöreden aileler çocuklarını askerlik şubelerine böyle uğurluyor.
bazılarının magandalıkla eşdeğer tuttuğu aktivite. iki akşamdır yollarda görüyorum. pardon, görmeye çalışıyorum. meşale dumanı etrafı öyle bir sarıyorki sadece görmeye çalışabiliyorsun yaşananları. trafik allak bullak, o kargaşada arabanın camlarından sarkanlar, bağıranlar, korna sesleri. evet kabul kardeşini, sevgilini, oğlunu bakkala ekmek almaya göndermiyorsun. mutlaka bir aktivite düzenle ama böylesini değil be.
bir kültürdür. gecenin bi vakti sokakta en büyük asker bizim asker diye bağırmak,konvoy eşliğinde caddelerde dolaşmak,otobüs önü kesip itiklal marşı okumak yakın tarihimizde oluşan kültürümüzdür bu.
militarizm anti militarizmle falanda alakası yoktur.
otogarda anarşi yaratan, yılın belli zamanlarında yapılan ve aşırılığın bazılarınca zorunlu sanıldığı bir aktivitedir.
zorunlu olan şeyin bu anarşiyi yaratmaksızın sadece askerlik yapmak olduğunun anlaşılacağı gün, aynı zamanda ab ye gireceğimiz gün olacaktır diye tahmin ediyorum
askerlik bilindiği üzere kutsal bir vazife olup her kutsal şey gibi onun üzerinden abes şeyler yapılmamasını gerektirir. inançlı kimseler bu vazifedeyken can veren kişilere şehit derler.
ara not: askerlik kutsaldır. çünkü işin içine vatan borcu,millet sevgisi ve ümmet duygusu dahi girmiştir. (bkz: şehit)
ne var ki, asker uğurlamalarında önce görüntü ve gürültü kirliği ile yollarda başlayan, otogara gelindiğinde zirveye ulaşan denyoluk eğiliminin nereden geldiğini ciddi şekilde merak etmekteyim
otogarda otobüs bekletmeler, otobüsün içine 20 kişi elinde sigaralar olduğu halde girip avaz avaz bağırmalar: en büyük asker bizim asker...
bizim kültürümüzün bi parçası olan şey asker uğurlama törenleri. bence insanları rahatsız etmeyen türleri gayet sempatik ve askere gidecek olana moral ve enerji veren bir şey. bi de giderken sırtlarına sardıkları bayraklar, tabutlarına sarılı olarak geri gelmese.
her sene vatani görevini yapacakların uğurlanması işidir. otogarlar tıklım tıklım olur. adım atacak yer bulunmaz. otobüslerin önü kesilip istiklal marşı söylenir. "en büyük asker bizim asker", "asker gidecek geri gelecek" gibi nidalarla uğurlanırlar.
bugünlerde 88'e 4 uzun dönem er, 325. kısa dönem çavuş ve 325. dönem asteğmenlerin askere uğurlanması sırasında daha çok otogarlarda yaşanan olaylardır.
ülkemizde özellikle metropollerde uzun araç kuyruklarının trafiği tehlikeye sokması, harcanan yakıt masrafı, otogarların ana baba gününe dönmesi gibi olaylarla karşılaştığımız durumdur.
özellikle uzun dönem(15 aylık) asker uğurlamaları çok şenlikli geçer.
trafikte felç olsa, tonla benzin de harcansa, otogar da adım atılacak yer olmasa da, iyidir be, ülkemize hastır, başka memleketlerde göremezsiniz. yanlız tabi kendini kaybedip gerekiz taşkınlık yapanların da kulakları çekilmelidir...
küsler, dargınlar bile bir araya gelir, uzun zamandır birbirini görmeyenler bu olay sayesinde görüşürler. zaten bu ülkede insanlar en çok 3 olayda görüşme imkanı bulur
yolu keserek, minibüslerden sarkarak, diğer araçları tehlikeye sokarak oluyor bizim ülkemizde. silah atarak oluyor. sonrada geberiyorlar böle kaza falan yapıp, hiç üzülmüyorum.
beraber gülüp eğlendiğiniz, hayatla dalga geçtiğiniz arkadaşınızı gözü yaşlı gözü yaşlı görüp, sizin de yüreğinizden birşeyler koptuğunu farketmenizi sağlayan uğurlama..
son günlerde tekrar patlamış hadisedir. avaz avaza bağırır bu insanlar, ne varsa artık..
bir de askere gideni havaya hoplatma durumu da evlere şenliktir. duyduğuma göre denizli de havaya atarken adamı öldürmüşlerdir.
teröristlerden beterdir bu askere uğurlayan insanlar..
adam akıllı davranmazlar..
çevre sakinleri tarafından küfürlerle karşılanırlar..
