askere gidenler bilirler ki orası sivilde içinde bulunduğunuz dünyadan oldukça farklıdır. ilk başlarda bu farklılıklara direniş göstersek de çoğumuz bir zaman sonra oranın bir parçası olmaya, oranın havasını kanıksamaya başlarız.
elbette tüm bu farklılıklar farklı bir jargonu da beraberinde getirir. bir süre sonra fark ederiz ki günlük hayatta kullandığımız sözcükler değişmeye başlamış, iletişimimiz bambaşka bir hal almış.
işte bu durum sevgili uuserler; askerlik deyişlerini de meydana getirir.
yarraam, yarrağımın kurma kolu, sikimde olur mu, şafağın çok, şafağım mı kalmış, ben mi tutayım/yapayım, ... gibi örneklerini çoğaltabileceğimiz birçok deyiş ortaya çıkar.
tüm bu deyişler bireyin askerlik yaptığı yere göre üç aşağı beş yukarı farklılıklar gösterse de genel olarak güzel ülkemizde yeşillerin giyildiği her yerde böyledir.
şafak 81 den sonra il isimleri ile sevgiliye mesaj atmak yeni jenerasyon askerlerin türettiği bir şeydir.
keza benim aklıma bile gelmedi şafak falan. dağda ne şafağı arkadaş.
