güzel bir sözdür, doğrudur da karın doyurmaz aşk. ama aşığın elinde midir, aşktan vazgeçmek? ya da aşkın başlamaması insanın elinde midir? ayrıca, aşığın bırakın karnı, dünya bile umrunda değildir. umrunda da olabilir belki; ama nereye kadar? yani aşk doyurmasa da bir şekilde doyar zaten. açlıktan ölecek duruma gelse o zaman düşünürüz.*
karın doyurmaz ve lakin acıkma duygusunu geciktirir, unutturur; hatta kişi çok aşıksa mide bulantısı ve heyecandan hiç birşey yiyemez hale bile gelebilir. dolayısıyla karın doyurmasına da pek gerek yoktur. *
sevgi'nin bir kadın olduğunu bizimde bir yamyam olduğumuzu düşünürsek iğrenç bi espiri yapar ve sevginin karın doyuracağini iddia ederiz ve eksi oyları beklemeye başlarız.
bilimsel olarak dün öğlen saatlerinde çürüyen hatta küflenmeye başlayan tez. insanın aşık olduğu güzel ve hünerli bir kız arkadaşı varsa ve o kız arkadaşı kocaman kap dolusu mercimek köftesini sevgilisine getirip beraberce çatlayana kadar yemişlerse söyleyin bana bunun adı aşk karın doyurur değil de nedir? azıcık mantık lütfen.
