Montaigne'nin denemeler isimli kitabını okumuştum bu acıyı derinden hissettiğim bir sonbahar akşamında. Ne kadar kötü bir his olduğunu çok iyi bilirim. Gerçi şimdiler de sadece duygusal değil fiziksel olarak da acı verdiği kanıtlanmıştır. Çorum'da ağaçlardan kopan turuncu-kahverengi , ağaç yapraklarını izlerken , aynı fırtınayı yüreğimde hissediyordum ve benden de kopuyordu bir şeyler , adına aşkı bir başkadır denilen kasım ayına yaklaşırken.. işte böyle bir zamanda aldım elime bu kitabı ve üzerimde inanılmaz bir etki bıraktı. Özellikle kitapta yalnızlık ile ilgili olan bölüm hala aklımda ve ne zaman kendimi yalnız hissetsem hemen aklıma gelir ve rahatlarım.
Her şeye rağmen aşk denilen bu duyguyu , sonucu nasıl biterse bitsin en güzel şekilde anlatan cümlenin " kim bilir en son aşk şarabından hangi şanslı içmiş ? " Olduğunu düşünüyorum.
abi ne acısı ya seni unutanın sen neden acısını çekesin. devam et gitsin. hayat zaten kısa birde bu sebeblerden ne sıkıyorsun canını. her zaman ileriye bak.
Ne yaparsan yap hiç bir şey iyi gelmez. Hep beyninini düşünceler, anılar kemirir. Yüreğinde ki sızı dinmez. Sadece zamanla bu düşünce ve duyguyla yaşamaya alıştırsın.
