çocuğa karşı aşırı özen ve dikkat gösteren aile tipidir. çocuğun başına gelebilecek tehlikelerden korkan aile, çocuğun her türlü işini kendi yapmaya çalışır, çocuğun dış çevreyle olan ilişkisini büyük oranda azaltır. böyle ailelerde yetişen çocuklar, kendine güveni olmayan, kendi başına kararlar alamayan, sorumluluklarını yerine getirmekten aciz, hayatı boyunca arkasını kollayan birilerine ihtiyaç duyan bireyler haline gelir. önce anne ve babanın tedavi edilmesi gerekir.
ilerde bağımlı tip kişilik bozukluğuna sahip çocukları olması olasıdır. çünkü bu kişilik bozukluğunun temelinde aşırı korumacı aile tipi büyük oranda yer almaktadır.bu çocuklar kendilerini küçük görürler,ömür boyu yönetilmeye ve korunmaya ihtiyaç duyup,birileri kendine zarar verse bile onlarsız yaşayamayacaklarını düşündüklerinden bunlara katlanırlar,başkalarının her zaman kendilerinden daha iyi olduğunu düşünürler.
bu misyonu aile tiplerinden en çok annelerde görmekteyiz.ilkokul yıllarından itibaren bu tür anneler çocuğu okula kendi bırakır,okuldan kendi alır.bu gayet normal.belki birçoğumuzun annesi bu grup içindeydi ,buna diyecek bir şeyim yok, fakat bir grup abartan anne modeli yetmezmiş gibi tam gün sınıfın kapısında çocuğunu öylece bekler ,durur.tenefüste diğer çocukların karşısında evden gelen sıcak yemekler mi dersin ,termosla gelen çaylar mı,yoksa fırından çıkan dumanı üstünde börek mi?....bu anneler bilmezler ki bu kadar himayeci tavır çocuğun psikolojisini kötü etkiyecek...çocuk kendini diğer arkadaşlarının deyimiylemuhallebi çocuğuolarak görecek.belki de hayatta hep birinin gölgesinde yaşamayı yaşayış tarzı olarak benimseyecek ***
çocuklarının düşünen, yorum yapabilen, çıkarımlarda bulunan bir varlık olduğunu kabullenemeyip, hala altını pisleyen bir bebek yada evcil hayvan misali sürekli kollanmaya ihtiyacı olan bir şey gibi algılayan aile tipi.
