aynısı yürüyen merdiven için de geçerli olan mallıktır.
nasıl bir var olma çabasıdır anlayamadım bu psikolojiyi. metroya inen yürüyen merdivenler misal. hem yürüyen merdiven boş, hem normal merdiven. ikimiz de aynı anda start noktasına gelmişiz, madem çok acelen var yürüyen merdivende ilerle. -ki aslında bu da yapılmaması gerekndir ama kimseler yokken yapılabilir- ne anlamı var yani normal merdivende bacakları aça aça koşmanın, elvan abeylegesse olmadığın da belli, beyazsın bir kere. kullanalım yani bu teknolojiyi efenim, asansör kadar korkunç değil en azından.
iddiaya girmiş insan tarafından gerçeleştirilmesi muhtemeldir. kısa mesafede kazanması muhtemel olsa da uzun mesafede iddiayı kaybetmesi içten bile değildir.
kendisini kabul etmemiş olan teknolojiye karşı bir 'benliğini kanıtlama' çabasıdır. başardığında kendiyle duyduğu gururu dışa vurmasa da kişi, içten içe yaşar. genelde de çabası boşa çıkmaz. iman gücü müdür bunun sebebi bilinmez. ancak asansörü kullanmış olanlar diğer kişinin nefes nefese olmak pahasına kendilerinden önce çıkacakları kata varmasına bir anlam veremezler. ta ki kendileri de aynı konuma düşene kadar.. bu engellenemeyen bir istektir. insan doğasından ötürü gelir.
