asansörün çok popüler olmadığı, öyle her binada bulunmadığı zamanlar. henüz 5 yaşında falanım. yeni evimize taşınmışız, apartmanda asansör de var. başka bir şehirde yaşayan teyzemle oğlu bizde misafirler. başka misafirler de gelmiş o gün, ve tabiki onların çocukları. yani ev ana baba günü.
abim dediğiniz, bağrınıza bastığınız, sonsuz güvendiğiniz kuzeninizin canı sıkılmıştır, sizi ve diğer çocukları toplar, evdekilere farkettirilmeden asansöre binilir. bir aşağı bir yukarı inip çıkılarak saçma sapan eğlenilirken söz konusu kuzen üzerinde numara olmayan diğer düğmelerin ne işe yaradığını merak eder ve deneyerek öğrenmeye karar verir.
ve evet asansör durur ve bir türlü tekrar hareket ettirilemez.
bir kısmı ağlayan(ki bu gruba bende dahilim), bir kısmı gülen bir kaç çocuk, panik halinde bütün düğmelere basan bir kuzen ve daracık bir asansör...
neyse sonra bağırdık çağırdık, birileri duydu bizi, kısa bir operasyonla kurtarıldık, kuzende teyzemden yediği dayakla kaldı.
bende genelde asansöre binmek yerine yürümeyi tercih ediyorum, hem spor oluyor.
