herkes bir an önce büyümeyi ister, belli bir yaştan sonra çocukça davrananlar dışlanır sevilmez ancak başarılı insanlar çocuk kalabilmeyi başarabilmiş yaratıcı düşünebilen ve saçma sorunları kafasına takıp ufkunu karartmayan insanlardır.
tanım: insanın depresyona girdiği andır, dünya nüfusunun yüzde sekseni depresyondadır bunu genellikle günlük sıkıntılar olarak tanımlarlar.
Akşam nereye gitsem la değil seneye ne bok yiyeceğim diye düşünmektir. Şurdan şunu alayım değil ay sonuna para nası yetişir mına ki demektir. Hep yanında olacağını düşündüğün anne babanın yaşlandığını farkedip Allahın onlara uzun ömürler vermesi için dualar etmektir. Çocuk olmadığının farkına varmak hayatı yaşarken bir anda hayat için yaşamaya başlamaktır.
yaşananların ve alınan kararların sonuçları olduğunun farkına varmaktır. yaşam artık spontanlığın üzerine kurulduğunda ağır sonuçlar verecektir. dolayısıyla kişi öncelikle kendi sorumluluğunu üstlenerek, davranışlarının sonuçlarını kabullenmeye ve kendini, karar mekanizmalarını geliştirmeye başlar. daha az zarar görmek için rasyonel seçimler yapar ve bir zamanlar dışında kalmak istediği toplumun bir kenarından tutup uyum sürecine girer.
yaklaşık 4 yıl önce fark ettiğim gerçektir. o eşiğin geçildiği zaman kendi çocuklarınızın olduğu zamandır. çocuklarım doğduktan sonra ki ikisini aynı anda doğurarak çektiğim eziyetleri bir kenara koyarsak, annem ve babamın artık bana çocuk gibi davranmaması hasebiyle büyümüş oldum. torunları olunca bir papucunuzun dama atılması durumu yaşıyorsunuz. işte bu ilk 2 aya lohusalık, lohusalık sendromu gibi açılımlar getirilir, zor kardeşim çok zor.
