zamanında ' o' kişi için üzülmüş biri için gelinebilecek en son ve en iyi noktadır.
uzun zaman üzülürsünüz, canınız yanar; sonra bir gün, garip bir şekilde içinizdeki üzüntü yerini başka bir şeye bırakmıştır. üzüntünüz paketinden çıkıp ilk kez masaya gelmiş beyaz peynirden, günlerce tabakta kalmış ve artık kimsenin yemek istemediği beyaz peynire dönüşmüştür. bu, iyi bir şeydir. ama yine de can sıkar ilk etapta, gaz sancısı gibi oturur insanın içine. artık yalnız onun için üzüldüğünüzü o bilmez tabi.
sonra bir gün gelir, uğruna ölüp bittiğiniz kişi geri gelmiştir. ( zaten bu tür hep sizin duygularınız öldüğünde, hayatınız normalde döndüğünde gelir de neyse) zamanında kabız olduğunda dertlendiğiniz kişinin suratına boş boş bakıyorsunuzdur artık. o, buna anlam veremiyordur. çünkü kafasındaki siz onun için gebermeye mahkumsunuzdur.
sonuç olarak, işte o an, gerçekten bitmiştir her şey. sizinde içinizde ufaktan bir sızı oluşur tabi ama o yaşanmışlıklardan gelen bir sızıdır.
el birliğiyle bir ilişkinin daha içine sıçılmıştır.
üzüntü bir zaman sonra acıma ve minnet hissini almaktadır. karşınızdakini zerre sevmiyorsanız dahi onu kırmamak ve eski günlerin hatırına vereceğiniz tepkileri törpülersiniz. sonrası sonra mı? sıçtı cafer bez getir olur nereye kadar gidebilir ki her ilişkinin bir ömrü vardır kim için üzülürseniz üzülün kendi öncelikleriniz işin içine gireceği zaman başkalarının üzüntüsü 2.planda kalır. sonrası şut ve gol. o kişi sizi hayatı boyunca unutmaz.
