toplumumuzda gözlemlediğim durum,
artık o hale gelmiş ki gerçekten sevip, değer verince enayi oluyorsun,
ayrılınca acı çekince gerizekalı, asosyal, ezik vs... gibi laflara bile maruz kalabiliyorsun.
sen hala acısını yaşarken belki sevdiğin kişi çoktan seni unutmuş oluyor ne garip...
gerçi (bkz: nazım hikmet)on yollar evvel şöyle buyurmuş;
yaşarsın karıcığım,
kara bir duman gibi dağılır hatıram rüzgârda;
yaşarsın, kalbimin kızıl saçlı bacısı
en fazla bir yıl sürer
yirminci asırlarda
ölüm acısı.
günümüzde o kadar süren aşk acısı çekene neler diyorlar be üstad...
