Bundan 7-8 sene evvele kadar sevip evlenip bir ömrü beraber geçirmek inanılmaz derecede güzel bir şey gibi görünüyordu bana.
Şimdi rezillikten başka bir şey gibi gelmiyor. Hele hele akraba dünür vs. Diye o kara cahil fırıldak şark kurnazı anadolu insanlarıyla ömür boyu yüz göz olmak zorunda kalma düşüncesi dahi çıldırtıyor beni.
Artık evlenmeyi mecburen katlanmak zorunda kalacağım bir bela pislik olarak görüyorum.
Evlilik gençler için değil orta yaşlılar içindir zaten. Genç yaşta Evlenip ne yapacaksınız? Hayatın tadını çıkarın. Ben genç yaşta evlendim de ne oldu? Boşandım. Şu anda o kadar özgür ve mutluyum ki. Başka bir kadınla sevişince kendini suçlu hissetme gibi iğrenç duygular da yok artık. Oh, kafam rahat. Belki 37-38 gibi yeniden evlenirim. Bakalım.
hızlı bir dönüşüm yaşıyoruz, evlilik kurumu da kendini yeniden tanımlayıp bu değişime ayak uydurmak zorunda, aksi halde kendi kendini yok edecek. hukukçuların şimdiden "miras hukuku" konularını bu bağlamda irdelemeye başlamaları gerekiyor, çünkü evlilik en çok nesilden nesile servet aktarımını etkiliyor.
cezbetmemeyi geçtim, korkutuyor artık. boşanma durumunda kadınlara biraz fazla hak veriliyor. bazı kadınlar da bunu kullanıyor. bu durum şiddette serbestlikle denkleştirilmeye çalışılıyor. ama ben kadına şiddet uygulayacak biri değilim. en kötüsü de düzgün bir adalet duygusu olmadığı için bütün bunların toplum tarafından kabul edilmiş olması. nerden düştüm buraya?
