insanın, Harcanan bütün o zamanı, eforu, beklentiyi ve umudu kayıp hanesine yazıp sıfırdan başlamak gerektiğini kabul ettiği andır.
Aynı anda, hem Korkunç bir yorgunluktan sonra uykuya dalmak hem de korkunç bir kabustan uyanmış olmak gibidir. Her halükarda başka bir boyuta geçiştir.
Ne özlenecek ne de korkulacak bir şey vardır. Ne yapılacak bir muhasebe ne de çıkarılacak bir ders vardır. Hazin bir mağlubiyetin huzura götüren dinginliği…
Yok olmak sınırını aşıp yokluğun kendisi olmaktır.
