en olmadık zamanlarda, en olmadık yerlerde kuşatanlardır zihnimizin en ıssız bucaklarına kadar.
hiç utanma yok bunlarda. neden öylece oturmakla, sarılıp durmakla yetinmezler? neden sadece filmi izleyip de uyumakla yetinmezler? neden acıkırlar? neden sadece sarılıp da uyumazlar?
zihnimizde yankılanan çaresizliklerimiz var. birbirlerine denk gelip duran gözlerimiz, yarı açıklıkta dudaklarımız var birbirlerine komşular. bir gecemiz var, yaşanacak. yeminlerimiz var, tövbelerimiz var, korkularımız var, suskunluklarımız var, yaşanmışlıklarımız ve sindirim sistemimizden yaşayıp yaşayıp attıklarımız var...
seslerimiz var, nefeslerimizin buğusu var, memelerin var, diş izlerim var, boynun var, olmayacak bir toplantın var, boğazlı bir penyen var, fuların var çözüm niyetine.
ayıplarımız var, günahlarımız var, yolculuklarımız var, uzak uzak coğrafyalar var başka başka insanlar var...
en nihayetinde ama elimizde kalırlar, bu arsız ve duraksız duygular.
bir de böyle bir hayat var, yarım duran bardağın bir tarafında.
iki yudum vodkamız ve onun da az-biraz katığı var.
yersen sıcak ekmek de var, dilersen biraz kahve de var, şimdi yaptım omlet de var.
