her otobüste vardır bu tiplerden. sanki ben keyfimden konuşuyorum o kadar kalabalığın içinde "ilerleyebilir miyiz lütfen" diye. öküz gibi bakıyorlar insanın suratına. sanırsınız ki yunanistan'a kaçak yollarla girmeye çalışan biri binmiş de otobüse ona bakıyor mal herifler. lan ilerle işte, sen de aç ağzını "ilerleyim biraz" de. ama yok, beyimiz/hanımımız çok cool ya, o duruşundan ödün vermez. tutunur o demirlere ilerlemez demiri götüne soktuğumun tipitipi. bak akşam akşam gerildim.
Uludağ sözlük linç ekibi görevde bakıyorum.
Iyi tamam da Ankara'da çayyolu metrosunu bilen bilir. Eğer orada ilerlemeyen biri görürseniz bilin ki ilerleyemiyordur
Tanım olarak: en asil duyguların sığırıdır.*
