çocukken annelerimizin yemeğimizi bitirmemiz için kullandığı dramadır, çocukken arkamdan bir lokmanın nasıl ağlaycağını hep merak ederdim. onu yemeyince ağlıyor ama dişlerimizin arasında parçalayıp mide asidimiz ile eritmek için yuttuğumuzda ağlamıyor.
değişik bir yemek, anneyi bu kadar çok etkilemesi de gerçekten ilginç bir ayrıntı. çocuğa gösterilmeyen ilginin bu ağlayan yemeğe gösterilmesi, yedirtilmeye çalışılması falan değişik birtakım güçlerin etkisiyle olan şeyler bence.***
beğenilmeyerek tabakta bırakılması durumunda eziyet hatta zehir sayılabilecek yemektir. kadına "beğenmedim ondan yemiyorum" desen ayıp olur düşüncesiyle, son bir gayretle gözler kapanarak bitirilir.
küçükken anneler tarafından sırf çocuk yemeğini bitirsin diye söylenmiş pembe bir yalandır ve o yemek hiç bir zaman ağlamamıştır tek ağlayan bu yalandan ötürü kilolu grubuna giren kişidir.
