yaşamında, düşüncelerinde büyük etki yaratan karakterin ismini kendine nick olarak almış yazar.
--spoiler--
dunya yalvarırcasına:
"bırak beni!" dedi.
svidrigaylov titredi, bu senli seslenişte deminkilere benzemeyen bir şeyler vardı.
"sevmiyor musun beni?" diye sordu svidrigaylov usulca.
dunya başını olumsuz anlamda salladı.
svidrigaylov umutsuzluk içinde fısıldadı:
"ve... sevemezsin de? hiçbir zaman?"
"hiçbir zaman..." diye fısıldadı dunya.
svidrigaylov'un ruhunda bir an süren sessiz ama korkunç bir çatışma oldu. anlatılması zor bir bakışla bakıyordu dunya'ya. birden elini belinden çekti, döndü, hızla pencereye doğru yürüdü, arkası dunya'ya dönük orda durmaya başladı.
bir an ikisi de öylece durdular.
"işte anahtar" dedi svidrigaylov. elini paltosunun sol cebine sokup çıkardığı anahtarı, dönüp geriye bakmadan arkasındaki masaya bıraktı. "alın ve hemen gidin!.."
ısrarla pencereden bakıyordu.
dunya anahtarı almak için masaya yaklaştı.
"çabuk! çabuk!" diye tekrarladı svidrigayov, hâlâ arkası dönüktü. yalnız, "çabuk" sözcüğünde korkunç bir şeyler tınlıyordu.
dunya bunu anlamıştı, anahtarı kaptığı gibi kapıya atıldı, kendini dışarı attı. bir dakika sonra kanal boyundaydı; çılgın gibi x- köprüsüne doğru koşmaya başladı.
svidrigaylov üç dakika kadar daha pencerenin önünde durdu, sonra ağır ağır döndü, çevresine bakındı ve yavaşça elini alnına götürdü. yüzü tuhaf bir gülümsemeyle çarpılmıştı, zavallı, hüzün dolu, cılız bir gülümsemeydi bu; umutsuzluğun gülümsemesi..."
--spoiler--
Ne bok olduğu belli olmayan dingil. Trollüğün bile sınırı vardır AMK...
Büyük insanlara attığı laflarla, şerefsizliğin alasını yapan yazardır ayrıca...
(#27084401) ile ne ifade etmeye çalıştığına anlam veremediğim ve güzel, mutlu, huzurlu, sağlıklı bir hayat geçirmek istediğimi belirtip aynı tip bir hayatı kendisine de dilediğim yazar.
silah, şiddet: hepsi uzak olsun. hiçbirine gerek yok.
