bu durumlarda karamsarlık insanı yokluk düşüncesine sevk eder. içe kapalı olmamak, arayış içinde olmak gerekli. bir insanın tek basına olmasının, arkadaşı olmamasının kendisininde etkeni olduğu gerçektir.
Genelde bu durumu çok siklemem ama bir tık üzülesim geldi bugün, benim niye arkadaşım yok ya. baya enayik, vur ensesine al lokmasını biriyim ben olsam olurdum.
yokluğu da çokluğu da dert. hani tamam çok klişe belki ama hiç arkadaşı olmayan biriyle arkadas olunca neden o âna kadar olmadığını çok iyi anlıyosunuz.
VALLA BENiM DE YOK,KiME ARKADAŞ DEYiP BAHRIMA BASTIYSAM HEPSi SIRTIMDAN VURDU,EN GÜZELi TEK TAKILMAK,KiMSEYLE ARKADAŞ OLAMIYORSUN Ki ORTALIK TERBiYESiZ KAYNIYOR. AZICIK AŞIM AĞRISIZ BAŞIM BÖYLE ARKADAŞSIZ iYiYiM.
