Bencil insanların eninde sonunda yüzleşeceği acı gerçek. Sana sesleniyorum bencil insan, yalnızca senin dertlerin, problemlerin yok çevrendeki herkes bir şeylerle meşgul zaten. Bırak artık dünyanın sadece sana döndüğünü düşündüren tavırlarını. Yalnızsın çok yalnız kalacaksın.
20 yaşından beri yaşadığım vahim durum. iki dostum vardı ikiside gitti 10 senedir yalnızlığı yaşıyorum iyice kafayı yicem artık :(
30 yaşına geldik yalancı arkadaşlar dışında tek dostum olsun başka bişey istemiyorum ya. cumartesi pazarı evde tek başına geçirmek ve telefonun hiç çalmaması. bunları da sadece yaşayanlar anlar. boğuluyor insan artık.
süper bir duygu. yalnızsın lan ötesi varmı. istediğin yere git istediğin gibi gez aman kırılmasın diye sevmediğin şeyleri yapmak zorunda kalma. on numara beş yıldız.
Zaten şu hayatta tek başınasın ama insan arıyor işte ‘hadi kalk şunu yapalım’ diyebilecek birini. Kimse mi olmaz. Evet kimse yok. Nasıl bu hali aldı anlamıyorum.
aslında hayatimin her döneminde yaşadığım ama şu son dönemde iyice hissettiğim içinden çıkamadığım oldukça kötü yaralayıcı bir durum. Sanırım çaresi tepkini koyup konuşmaya devam etmek. ipleri koparmamak
liseye geçtiğimde bir arkadaşla tanışmıştım; beraber yerdik, beraber gezerdik, beraber ağlardık. aradığım dostu buldum demiştim kendi kendime. ufakta olsa bir arkadaş grubumuz vardı, çok mutluyduk. en azından ben öyle sanıyordum... sonra araya çıkar ilişkileri girdi, menfaatler değişti derken liseye geçmeden önceki yalnızlığıma geri döndüm. lise bitti üniversite başladı yalnızlık kendini daha da hissettirir oldu.
Ünide felakettir. En felaket haftalarımı 2019un eylül ekim aylarında bu meret yüzünden geçirdim. Utangaç bir birey olmaz zor, arkadaşsızlık cidden felaket bir şey. Bir insan dahi tanımak, arkadaş olmak aşırı güzel bir olay. insan birini kazandığında şanslı hissediyor kendini. Kurtuldum şu yalnızlıktan diyor.
hayatımın muhtelif dönemlerinde yaşadığım durumdur. hatta arkadaşlarımla geçirdiğim sayılı zamanım var diyebilirim. ancak bu benim şahsi tercihim olduğundan çok da rahatsızlık vermemektedir. çevreniz ne kadar kalabalık, aileniz ne kadar geniş, aile bağlarınız ne kadar sıkı olursa olsun; dünyaya yalnız geldiğinizi, yalnız yaşadığınızı, yalnız öleceğinizi kabullendiğinizde yalnızlıktan da sırf yalnız kalmamak için uyumsuz insanlara tahammül etme zorunluluğundan da özgürleşirsiniz.
Bugün biri bana çarşamba günü benimle sarıyer’e kahvaltıya gelir misi hiç arkadaşım yok dedi. Cidden üzüldüm. Akıllar uyuşmasa bile insan bir kafa dağıtana ihtiyaç duyuyor. Arkadaşsızlık, iletişimsizlik ve sosyal olmayış eminim insanı çok kötü hissettirir.
