arkadaşlık

Bazı insanlar arkadaş kalalım diyince hakaret etmiş gibi oluyorlar. Halbuki iyi bir arkadaş da çok önemlidir. Hatta geçici heveslere meze yapılamayacak kadar değerli.

Ülkede cins insan sayısı fazla olduğundan zor bir eylemdir arkadaş olmak. Haksız yere Ters bir laf eder sinir stres sahibi olursunuz.

Sevgilinin getirdiği artılar ve eksiler gibi arkadaşlığın da bu gibi yanları vardır. Ama altın kural bir yardımı dokunursa iki zararı dokunur. insanlarla ilişkiler böyledir.

hassasiyet ve incelik isteyen bir iştir.

ağrı kesicilerden daha etkilidir.

http://www.ntv.com.tr/sag...li,ZNHDnjAGH0StBz1UXtVh2g

görsel

görsel

Ihanet etmek değildir, karıştırabiliyor bazısı..

yalandır. hep çıkar, hep dalavere, hep seks. arkadaşlar, ben böyle işin ızdırabını şeyapayım.

kolay edinilmeyen şey. parklarda sakso çeken birini arkadaş edinip güvenirseniz olmaz mesela.

Birisi beni lanetledi galiba doğru düzgün olmuyor.

Olmasın hiç o ta içten gülen gözlerde yaş, yollarımız ayrılsa bile seninle arkadaş.

görsel

Paylaşmaktır.

Kusura bakma psikolojik bir sorunun yoksa arkadaş olamayız.

iletişime kapalı bireylerin kolay kuramayacağı ilişki türü.

Artık gerçeğine rastlanılması zor olandır.

Her türlü ihtiyacini karşılayan kişiyle olan ilişki. ileri derecesi zaten kankalik.

gelmiş geçmiş en overrated kavram. tamamiyle çıkar ilişkisidir. karşınızdakinin size verebileceği bir şey kalmadığı zaman biter. yaşandı, onaylandı.

zor bulunur kolay kaybedilir.

Aslında sanıldığından daha önemli bir kavramdır.

Benim standartlarım şunlar :

-zeki olması
-olgun davranması
-bana birşeyler katabilme potansiyeli
-vefa
-anlayabilme anlaşabilme
-ihtiyacı karşılayabilme.

Aslında arkadaşlık karşılıksız ve sebepsiz değil tam aksine sebepli ve bir menfaat işidir.

Soyle ki, bana hiçbirşey katmayan birlikte birşeyleri paylaşıp sıkıntılarıma cozum bulamayacak, iki edebiyat iki entelektüel sohbeti kaldıramayacak ve kendini tekrar eden insanların arkadaşlığı bana hiçbirşey katmayacaktır. Birseyler katmaktan dursun kayıp bile yaşatır böyle bir arkadaşlık. En başta zaman kaybı geliyor tabi ki.

Bunun yanında bir de başka bir gerçek var. Yokluğunu hissetme olgusu.

Bildiğim birşey varsa insan hayatında birçok insan yeri gelir o hayata girer yeri gelir o hayattan çıkar. Ve bi gün geldiğinde 'x i özledim ya çok yakındık zamanında' diyebilme güdüsü var.

Ben aslında insanlarla bir bag kurmayı reddeden biriyim. Cunku bir gün o baglar üzecek bizi. Herhangi biri yaptığında ciddiye bile alınmayacak bir hareket onun tarafından yapıldığında çok uzebiliyor bizi. Ve ben 'mutluluk' odaklı yaklaşıyorum bu duruma. Bir gün o arkadaş hayatımdan çıkacak o kankam da hayatımdan çıkacak ve o sevgili de hayatımdan çıkacak.

Terketmeyecek birileri hiç mi Yok ? Elbette var. Aile baglariniz güçlü ise eger, aileniz sizi asla terk etmez. Evlenirseniz esiniz sizi asla terketmez.

Ama bir gün onlar da olecek. Ve bu durum yine sizi üzmek icin büyük bir neden.

Kendi dünyamı kendim şekillendirme fırsatı bulsaydım eger en baştan beri anne baba kardeş arkadaş hiçkimsenin var olmasını istemezdim. Cunku bir gün bana travma yasatacak eylemler ve ölümlerden cekiniyorum.

Ve tum bunları bir araya koyunca gerçekten beni anlayan bana birşeyler katan sanırım suan sadece bir kişi var. ismini de vereyim ki eksik kalmasın. Erhan abi.

Aslında onunla da arkadaşlık kurmamak icin çok caba sarfettim. Ama mecbur kaldım ve suan arkadaş anlayışıma tam olarak oturan tek kişilik.

Bundan önce bu nitelikte hiç mi arkadasım olmadı ? Tabi ki oldu. Lisede mertcan üniversitede mert üniversite sonrası ahmet sonrasında ise eski sevgilim hilal.

Mertcan ile liseden sonra bağımız koptu. Ahmet ile is güç meselesinden ötürü gorusemiyoruz. Mert ile her gün yaptığımız 20 dk lik telefon konuşmaları var suan. Eski sevgilim hilal ise adı üstüne eski olduğu icin artık görüşmüyoruz. Aslında bu tecrübeleri yaşadıktan sonra o 'terketmeyecek' güçteki bagi oluşturmak icin de hilal ile evlenmeyi çok istedim. Belki bu arkadaş bağını sonsuza taşımak icin Harika bir fırsattı. Ancak zamanla ne oldu bilmiyorum beni anlayabilen ve ihtiyacım olan hatta bu ihtiyacımı bir omur karşılayabilecek hilal artık çıktı hayatımın bir küçük fare deliğinden.

Şimdi ise sadece mert ve Erhan abi var. Biliyorum ki henüz kopmamış olan bu baglar da bir gün kopacak.

Ve ben bu arkadaşlık anlayışı ve tecrübeleri bir araya koyunca hiçbir arkadas istemiyorum.

- bazen de geriye bakarim,

- nasıl dost ve arkadaşlarım varmış diye.

Gerçek arkadaşlık budur. ikimiz de öküzlük yapmayalım diye karışık çerezdeki antep fıstıklarını yemeyip sona bırakmışız.
görsel

Kafaların uyuşması ve hoşgörü sürdürülebilinirliği için önemli iki faktör. ikisinden biri olmayınca, arkadaş olduğunuz kişinin mazide yer alması yakındır.

Bir gün darda kalırım, yolda düşerim bir şey olur diye numaralarını kağıda not aldığım birkaç arkadaşım vardı. Çok değil üç ay önce yazmıştım. Çantamın bir köşesine tutturmuştum kağıdı da. Az önce buldum. Kağıtta yazan isimlerin neredeyse hiçbiriyle artık konuşmadığımı fark ettim. Kimilerinin numarasını bile silmişim. Bu kadar mıydı arkadaşlık. Ben bile mi bunun değeri nedir, kime denir bilemeyecek kadar aptal olmuşum. Kendimi böyle değilim sanırdım. O kadar üzücü ki.