sanki arkadaşlar arasında yayılan, önüne gecilemeyen bir enfeksiyon veya tanımsız bir hastalık varmış da, tedavisi mümkün değilmiş... mecburen ölecekler ama yavaş yavaş acı cekerek öldüklerini düşündürüyor insana.
sadist misiniz nesiniz anlamadım ki!
yok arkadaş ben arkadaşlarımı hastalıksız severim.
ölmesinler. çünkü bir üst boyuta gecireceklerim var iclerinde.
dostum olacak coğu, yaşamaları gerekir ki dostum olabilsinler ilerde.
Arkadaşlığın çocukken eğlenceli , hoplamalı , zıplamalı geçmesinden çok farklı boyutu olan yaşlılıktaki dostluklarının yavaş yavaş erimesi gibi birşey.
üniversitedeki sınıfı 50 sene sonra tekrar toplamanın hayalinden silkinip etrafa bakınıp oh be herkes burada sevincinden bir kaç on yıl sonra veya her an başlayabilecek olan yaşamın sona ermesinin arkdaşlardaki tesiri.
