çocukluk arkadaşlarımın evlenmesiyle başlayan dönemdir.
hayır her şeyi geçtim beni beğeneni ben beğenmem, benim beğendiğim de beni beğenmez..ismail yk mıydı bu ya.
o değilde ben ve benim gibi bir sürü akranım ne zaman kızlara çıkma teklifi etsek hep
-ay olmaz ben üniversiteyi düşünüyorum aşk işlerine bakamam
diyen kızların bi elinde bi belinde çoçukla dolaşıyorlar. ben okudum askerlik yaptım geldim hala aynı durumdayım.
3 kişilik çekirdek kanka grubumuzun birisi dün birisi de bugün nişanlandı. ben de mal gibi onları izledim.
hatta üstüne üstlük (bkz: http://www.uludagsozluk.com/e/25351973/)
arkadaş, bu adamlarla yediğim içtiğim ayrı gitmez ne ara işi bu noktaya getirdiler anlamadım.
son zamanlarda sevgiliye 'bak şu kız/oğlan bile evlendi sen hala beni eve atmaya çalış.' şeklinde serzenişte bulunmama sebebiyet vermiş hadiseler bütünü. bir de üstüne 'ilk yılımızda evlenmiş olsaydık 4 yaşında çocuğumuz olcaktı.' diye de hesaplar yaparak çıldırtıyorum adamı. kısacası insanın yolunda giden ilişkisini bozar bu evlilikler. evlenmesinler, evlenmesinler...
