hayatının sonuna kadarda atlatamayacaksın dostum. dost acı söylermiş. unutabilmek için ya aşırı gamsız olman ya o acısını atlatamadığın aşktan çok daha büyüğünü bulman lazım. bu şartlar altında ilki belki ufak bir ihtimalde olsa olabilir ama ikincisi çok zor.
daha önce onun gibisini nerde bulacağım derken birden karşıma ondan daha güzel ondan daha olgun ondan daha becerikli ondan daha geyşa ondan daha el üstünde vs vs.. çıkmışlığı var. sanada ondan daha vs vs çıkarsa unutursun.
zeka geriliği habercisi olan bir itiraf. nice genç böyle hayatını karartıyor aptal saptal birileri için.
öncelikle bu durumun kişisel bir durum olmadığını kabulleneceksin. yeni birine odaklanacaksın. kendini değerli biri haline getirmek için uğraşacaksın. kişisel ve kariyer gelişimine odaklanacaksın. demek ki kart hata vermiş, yeterli bakiyen yok. ama burda bakiyeden kastım "değer" kavramı üzerine. daha değerli biri olmaya odaklanacaksın. daha kültürlü, daha elit, daha sportif, daha kariyerli olmaya odaklanacaksın. filmin sonunda bu acıyı çektiren kişinin peşinde koştuğu kalitesiz insanlara bakıp haline şükredeceksin.
O acıyla yaşamaya alışacaksın. Ki o kadar sene geçmiş alışmış olman gerekiyor. hayatinda koca bir bosluk olmus , yeri dolmuyor olabilir. Tekrar birini sevene kadar bu boyle devam eder. Kendini hayata bırakıp başka şeylere odaklamaya çalışsan iyi olur.
öncelikle gerçekten onu sevdiğini mi yoksa sevmeyi sevdiğini mi analiz et. hayatında hangi boşluğu doldurdu? bunlara cevapla zaten çözümlerini bulursun.
Bul şöyle karslı, azman gibi, döşü möşü kıllı bir hırbo... Evirip çevirsin seni. Ertesi sabah uyandığında "lan ben ne bok yedim aq, salak salak şeylere üzülüp daha büyük hatalar yapıyorum" deyip aşk acını unutursun. Çünkü artık daha büyük bir acın var.
Ha ama edindiğin yeni pişmanlığı nasıl atlatacağına gelirsek: dine dön!
okumadim. ask acisindan daha muhim dertler var bu dünyada senin hormonlarinin surukledigi senaryonun atlatilicak bir varligi yokki atlatasin. kendine gercek bir sorumluluk edin!
Geçmediğini söylebilirim sanırım. Normal hayata adapte olup gündelik mevzulara geri dönüş yapabiliyorsun fakat yine rüyalarına giriyor ve özlüyorsun. Bu özlem hissinden kaçış yok en azından ben bulamadım.
