genelde gururlu ayakları yapan kaybeder. öyle bir durumdur ki arkadaşına sen çıksana ya benim hevesim kaçtı hem artık hoşlanmıyorum bile valla bak mutlu ol diye yalvartır. (bkz: fazla gurur göte vurur)
Benim de lisede başıma gelmiştir. Ikimize de yar olmadı orası ayrı. Hadi ben çekingenliğimden kaybettim. Konuşmak şöyle dursun tanışamadım bile, öyle böyle bir çekingenlik değil yani. Ama arkadaşım... muhabbeti olduğu halde bağlayamadı çocuğu. Ikimize de kısmet değilmiş yapacak bir şey yok.
Yeminlen lise sondaki stajda kankamla beraber yaşadık bunu. Tabii ki aramız açılmadı, hak eden kazansın dedik ve ring başladı. Ben 1-0 öndeydim ama bu bile bozmadı aramızı. Sonra kankam 1-1 yaptı biz de iki kıza umut verenden hayır gelmez dedik ve sevdiceğimizden vazgeçtik. Bir erkek uğruna kankalığımızdan vazgeçecek kadar salak değildik çünkü.
Edit: ya saçmalamayın aşık olduk demedik hoşlandık dedik. ilgi duyduk yani ne var? Tabi siz sevgili bulur bulmaz kankanızla ayrılan dingiller olduğunuzdan böyle kankalık bağlarını bilmezsiniz.
Hatta şimdi bile her buluştuğumuzda o günlerden bahseder kahkahalarla güleriz. Sizin gibi sığlar anlamaz.
