Can sıkar, moral bozar.
Kendinizi ıslak kedi yavrusu gibi hissettiren feci bir durumdur.
Her yaşta yaşanılsa da, özellikle çocuk ve ilk gençlik yıllarında bu dışlanmaya maruz kalmak, kalıcı duygusal hasarlara neden olur.
Ortamda dışlanmış, itilmiş bir insan gördüğümde, içim yanıyor, anne kesiliveriyorum.
Sohbeti, muhabbeti ona yöneltiyor, çayımı, kahvemi yanında içmeye gayret ediyorum.
insan olmak güzel şey, sen de gelsene!
çoğunlukla lisede karşılaşılan durumdur o ortamda sizi istemiyorlarsa siz o ortamı hiç istememelisiniz aksi takdirde onların gözünde yılışık boş biri olarak gözükürsünüz sizi dışlayan o tür yavşaklara takılmaktansa tek takılın daha iyi.
“Kaybettiğin yerde bekleme güçsüzler öyle yapar. Sana kapanan kapıyı bir daha çalma kapanan kapıyı acizler çalar.”
William Shakespeare
Sözüm o ki sizden vazgeçmiş, artık sizi sevmeyen veya verdiğiniz sevgi ve değerin karşılığını size vermeyen veya vermek istemeyen kişilerden vazgeçin. Birine iyi davranmak her zaman onun sizi seveceği anlamına gelmez , sevmek isteyen de bütün engelleri aşarak yapar bunu.
Arkadaş ortamında dışlanma olmaz, yanlış. Eğer gerçekten o kişiler arkadaşın olsaydı beraber gruptan olmayan insanları dislardiniz. Acilen uzaklaşmalı...
