6-7 kişilik arkadaş ortamında herkesin birbirileriyle konuşurken, sizin tek başınıza sap gibi kalmanız sonucu oluşan duygudur. çekilir bir köşeye pusarsınız öylece tek başınıza oturursunuz.
bir doğum günü masasında başıma gelen olaydır, karşıda küs olduğum herif, yanımda bir çift öteki yanımda hoşlanmadığım bir arkadaş, tam da o ambiyansı bozmayalım diye sıkı fıkı arkadaşar köşeye oturmuştur, irtibata geçmek için megafon falan gerekir, ki o anda masa başlarına geçirilip kalkıp gitmek makbul olandır.
bir öss sonrası bütün arkadaşların bir yerlere yerleşmişse , sen de hayallerin uğruna bir sene daha beklemeyi göze almışsan, işte tam da o yıl hissedersin bu duyguyu. anlattıklarını dinleyemez içine kapanırsın, tüm gün susup evine geri dönersin sonra. tabi hiç bir arkadaşın buna bir anlam veremez ya da vermek istemez bilemiyorum.
muhtemelen o sizin arkadaş grubunuz değildir sonradan dahil olduğunuz bir ortamdır. arkanıza bakmadan uzaklaşın kendi dostlarınızın yanına koşun. çok sevdiğiniz insanı da kendi grubunuza katın.
Buralardaysan, diğer entrylerdeki özellikleri okudun ve "aaa aynı ben"
Dediysen.
Çok özür dilerim ama
senin beyin arterlerini silkeyim.
A yavrum a evladım,
Oradakiler senin arkadaşınsa ve seni taşşağa alıyorsa onlarla birlikte sen de gül, "aaa harbiden ya, ulan ne komik bir orospu çocuğusun" tarzında tepkiler ver amk.
Arkadaşın art niyeti olmaz varsa da kendini belli eder illaki ve karşılıklı siktir çekersiniz birbirinize.
Diğer mevzu ise:
Maddiyat mevzusu.
işini gücünü eline almış,
Evi-arabası olan birçok arkadaşımı arayıp sormuyorum.
Onlar ararsa benim istediğim, hesaba dahil olabileceğim mekanlara davet ediyorum.
Her muhabbetin sonuna doğru bir ton küfür yiyorum ama olsun ben onları seviyorum onlar beni.
Anlamasalar, aramazlar zaten.
