arkadaşın birçok afra tafrasını çekmek, yolu uzatmak için olmadık yerlere girip arkadaşın bisikletini mahvetmek suretiyle fırçaların alasını yemek, sonra da sümüğünü çeke çeke bir kıyıda oturmak.
arkadaş ikna edilince bu mahalle turu nedense öbür mahalle , aşağıki mahalle, yukar ki mahalle diye uzar gider. sonra bir bakarsınız birisi koşuyor uzaklardan bisikletin sahibi , ağlayarak geliyordur burnunda sümüğü bisikletini görmenin mutluluğu ile size olan kızgınlığı karışmıştır, işin eğlenceli kısmı da burasıdır hiç beklenmedik bir hamle ile pedala asılırsınız oysa ki o sizin bisikleti bırakacağınızı sanmaktadır, diğer bisikletli arkadaşlar da size destek olurlar, ama sizin bisikletiniz olunca o ayıbı ettiğiniz arkadaş aynısını yapmak isteyecektir ve ilginçtir sizden dayak yiyecektir, nereden mi biliyorum az dövmedim ahmeti .***
tur atılacak mecranın sınırları bellidir. onun dısına cıkılmaz cıkılamaz. * söylenecek en iyi söz peder beyedir. * böle insanlara muhtaç edilmek onun suçudur. kendisi hergün sigarasını almaktan ve ona para vermekten çekinmemekte fakat bi bisiklete para vermekten çekinmektedir. *
olayı mutabıken eve döndüğünde anneden
"kimseye verme bi daha bisikletini" ,
"bak Mahmut sadece kendi sürüyor" ,
"azıcık malına sahip çıkmasını bil"
..
vb laflar işirteceğin durumdur
berbattır.
bisikleti alınca öpüp salonda saklamanın cantları hergün partlatmanın hata gaza gelip benimle yatsın mı (sallıyorum burda)diye sormanın sebebi berbat durum.
(bkz: bi tur lan nolur)
