Çocuklukta Atari oynamaya gidilecek arkadaşta 2. oyuncu kolu olmadığı için genelde oyunu arkadaşın oynaması ve bunun sonucunda sinir,gözlerin dolması,arkadaştan unutulmayacak derecede nefret edilmesi gibi durumları doğuran olay.
çocukluğumun en güzel anılarından biri. genelde her evde bir atari olurdu yaşıtlarımda ama herkeste çok oynamaktan ya yanmış batarya sorunu yada bozuk kol sorunu olduğundan arkadaşa gitmek hep sık yapılan bir eylem olurdu. mortal kombat'ın başından kalkamazdık annem telefona edip eve gelsin diyene kadar, ulan ne günlerdi be.
ateri oynamaya gitmiştim.
aterisi olan çocuğun annesi kovmuştu.*
hayattımın en kötü günüydü.
Dışarda yağmur vardı, ağlayarak eve gittim.*
Bir kurban bayramında babam 3 taksitle micro genuis marka bir ateri aldı 6 milyon liraya. maaşı da 180 milyon falandı. ondan sonrada zaten kimseye bidaha ateri oynamaya gitmedim. onlar geldi hep, ama annem hiç kimsei kovmadı.*
