bu tipin bir başka özelliği hocanın sınıfa sorduğu ve kimsenin cevaplayamadığı hatta sessizliğin çöktüğü bir anda el bile kaldırma gereği duymadan doğru cevabı vermesidir.
bir anda herkes arkasını döner ve bu dahi çocuğun kim olduğunu merak eder. herkes hayret nidaları atarken o çoktan kendi alemine dönmüştür bile.
kimseyle konuşma gereği duymayan, duysa da çeşitli nedenlerle konuşamayan şahıs.
benim bölümümde bu öğrencinin görevlerini ben üstleniyorum.
bu arkadaşların tipik bir özelliği bulunur. yalnızlığını gidermek-sıkılmamak için.
örnek vermek gerekirse: ben deli gibi kitap okurum, birde not defterime bir şeyler karalarım. yine benim gibi yalnız takılan bir hatun sürekli mesajlaşıyor. ***
yanına giderseniz ters bir şey yapmaz, sizi sevmese bile iki muhabbet eder. yeter ki saçmalamayın.
seri katil gibi gözüksek de özümüzde pamuk gibiyiz.
korkmayın, ne saldırır ne ısırırız. **
tamam itiraf ediyorum...yok be o ben değilim...ama olmak çok istedim.
uzun yıllar doğduğum şehirde bu imajı verebilmek için evdekilere türlü bahaneler uydurarak yalvardım okulumu değiştirin diye.hep gözümde o halim canlanırdı.çok cool gelirdi ne bileyim. e tabi mahalleden arkadaşlarınla gittiğin okullarda buna pek imkan yoktu. komşu kızı hemen gelir, yılış yılış o karizmanı def ederdi.
lisede hayatım deişti. sadece 3 gün!
3. günden sonra sıkıldım.o ne öyle, hiç konuşmadan ders geçiriyor,tenefüste yalnız takılıyorum.o zamanlar şimdiki gibi mp3 yok tabi walkmanin pili bitene kadar artisliğin.
arka sıralarda oturmaya mahkum öğrencidir. bir süre sonra ön sırada oturamayacağının farkına varır zaten. öğretmenin doğrudan gözle kurduğu temas, arkadaki gibi rahat fısıldaşamamak, konuşamamak, yeri geldiğinde ağızdan salyalar akar biçimde gülememek gibi şeyler çok zor gelir bu öğrenciye. bunlara katlanmaya çalışacağına paşa paşa arka sıralara geçer, sırtını huzurla sıraya yaslar ve rahat bir nefes alır.
