genelde sınıfın tembellerinden olup, öğretmen ve tahta manzarasından yoksun kalmayı tercih eden, fakat hoca boş bıraktığında çoğunluğu etrafına toplamayı becerebilen bir öğrenci kapasitesine sahip öğrencilerin başını çektiği, gayri resmi, kesinliği olmasada gözlemlere dayalı öğrencilik sistemidir. bu sistemde zaman zaman, arka sıra o kadar değerlenirki ticari bir merkeze dönüşür, hava parası falan istenir. yazılı zamanlarında bir anda popüleritesi artar bu arka sıra öğrenciliğinin, ev sahipliği yapan bu öğrenciyle birden kanka olunur, sınıfta yüzüne bakmayan kızlar hemen yakınlaşmaya başlar, konu sonuç olarak yer değiştirme muhabbetlerine gelir. istenmeyen bir ders olduğunda da şekerleme için birebir konfora sahiptir bu arka sırada öğrenci olmak.
lisede içinde bulunduğum öğrenci grubuydu. özellikle 2 veya daha fazla haylaz öğrenci arka sıralarda belli bir grup oluşturur, hangi ders hangi hoca olursa olsun geyik çevirirdik. temel sebep, dersleri daha fazla eğlenceli hale getirmek, biraz da dikkat çekmekti. bu gruba mensup öğrencilerin başlıca etkinlikleri ise şöyledir: hocaların ders içinde açıkları kollanır, hemen hemen bütün sözleri tekrar edilir, gırgıra vurulur. belli başlı kişilere el-kol sözlü sataşmalar yapılır. derste sıranın altından çıkarılan bisküvi, çikolata vb. gıdalar tüketilir. hoca ders anlatırken fotomaç okunur, iddaa oynanır (daha ileriye gidip at yarışı oynayanı bile vardır). her türlü futbol muhabbeti açılır ve kolay kolay kapanmaz. pencere kenarıysa dikkatler dışarıya çevrilir, görülen şeylerle ilgili türlü tespitler yapılır. aklımıza gelen bir şarkı-türkü-marş çekinmeden söylenir. eteği kısa kızlara baklır vs.vs... bütün bunlar yapılırken notlar da belli bir kapasite ile son gün çalışma, kopya vb. vasıtası ile rahatlıkla yüksek tutulabilir. hocalar bu gruba alışmak da zorluk çekebilir; ama eninde sonunda onlarda alışır, ilk günkü tepkileri azala azala yerine tepkisizliğe bırakır.
sınıfın yeraltı faaliyetlerinden sorumlu kişilerdir. sürekli etiket olmaktan şikayetçileridir. tek suçlarının ses tonlarının kalın olması olduğunu savunurlar. hocalar yok yazarak terbiye etmeyi denerler ama ters teper çünkü çocuk artık her ders çıkmaya alışmıştır ve atılmak için her şeyi yapar ve bir süre sonra artık hoca çık biraz hava al olum demek zorunda kalır.
türk medya tarihinin en sansasyonel ve bir taraftan trajikomik dizisini akıllara getirir.
(bkz: arka sıradakiler)
göya çar çakal takılan gençler nasıl felsefi sözler kullanırlar, nasıl bir drama vardır dizide hayret denizinde boğdurur insanı.
