Yukarıda gördüğünüz fotoğraf geçen sene bu zamanlarda çekildi.
doğalı kaç günlüktüler bilmiyorum ama gözleri açılalı daha iki gün olmuştu. insan kokusu sindiği zaman anneleri kendi yavrusu gibi davranmaz dokunma, demişti annem. Bir şey olur ya da benden korkarlar korkusuyla elimi bile süremedim.
Bir sabah daha güneşin yeni doğduğu sıralarda camımın önünden gelen sesle uyandım. Camdan dışarıya baktığımda Bahçeye iki tane (üçüncüsü biraz uzaktan onları izliyordu) büyük köpek girdiğini gördüm. Yavruların olduğu kutuya uzatmıştı başını. Dondum kaldım, hareket edemedim.
Fotoğraftaki ağzı açık kahveli beyazlı yavruyu ısırdı. Camı açıp uzaklaşsın diye bağırdığımda benden korkup ağzındaki yavruyla beraber diğer köpeklerin yanına gitti. Yavru hareket etmiyordu, öbürküler de acı bir şekilde bağırıyordu.
Nefes nefese koşup annemi uyandırdım, duyunca hızlıca kalkıp bahçeye çıktı. ardından da ben.. Anne kedi köpeklerden korkup ağacın tepesine çıkmıştı. Birz hepsini kovalayınca pençeleri çıkık bir şekilde aşağıya, kalan yavrularının yanına indi. Korkudan bütün tüyleri kabarmıştı ve diğer yavrularını korumak umuduyla olsa gerek bize saldıracak gibi bakıyordu.
Bütün gün acı acı miyavladılar.
Sarılardan birini ben uyanmadan önce yemişler, kahveli beyazlı olanı da (köpeğin ağzında götürdüğünü) evin karşısındaki parkın çimenlerinde parçalanmış olarak bulduk.
Bütün ay boyunca rüyamda camımdan içeri köpeklerin girip yatağımda bana saldırdığını gördüm.
Olayın ertesi gününden itibaren anne kediyi göremez olduk ortalıkta. Yavrular olduğu yerde duruyordu. Günlerce anneyi bekledik ama gelmedi. Sütle beslemeye çalıştık, içmediler.
O aralarda sabah kahve yavrulardan birinin ölüsünü bulduk diğerlerinin yanında.
Son kalan kahveye ne oldu bilmiyorum ama sarı olan camımızın önünde hala. Yemek bekler bizden sürekli (kuşum o kediden dolayı miyavlamaya başladı. Ne zaman kafesinden salsak cama, kedinin yanına gidiyor. Kedi onu yemeye çalışıyor o ayrı mesele.) Annem eve almama izin vermese de bahçede bir şekilde beslemeye çalışıyoruz vücudu büyümüş küçük yavrumu.
Niye yazdım bunu bilmiyorum. Çok sevdiği Dedesinin ölümünde bir damla göz yaşı dökmeyen Ben, ölen yavruların arkasından ne kadar ağladığımı hatırlamıyorum.
Geçen gün sokakta barzonun tekinin çöpten yemek yemeye çalışan kediyi tekmelediğini gördüm.
Görünce kanım dondu orospu çocukları nasıl insanlarsınız siz?
Vicdanınızı sikeyim sizin.
