çoğu zaman görürüz bunun örneklerini. güzelce konuşursunuz, gayet de hoş ve tatlı bir üslup kullanırsınız ama karşınızdaki kişi sizi anlamaz ya da anlayamaz. sonra birden, derinlerden gelen şiddetli bir arzu sizi bir şeyler söylemeye itiverir. işte bunlar argo sözcüklerdir. öfkeyle ama özün özü olarak çıkar ağızdan. mevzuyu bir daha açılmamak üzere kapatma etkisi vardır bunların. misal:
-evladım onu oraya koyma bak düşecek.
+düşmez düşmez baba merak etme.
-evladım onu oraya koyma bak düşer o.
+düşmeeeez.
-lan amına soktuğumun doğurduğu koyma onu oraya lan!
+ben bunu nereye koyayım babacığım.
