Arapça bilen birisi ise anlamını bilebilir.
Arapça bilmeye bilir, ama manasını bilebilir.
En önemlisi ve dinsizlerin anlayamadığı; kur an okunurken insan din hakkındaki düşünceleri, amelleri, günahları, peygamber hakkındaki siyer bilgileri ve daha önceki aklında kalan dini kalıpları onunla birleştirir. Kur an Allah kelamı olduğu için o an insan için den Allah a hesap veriyor durumundadır.
Yoksa dinsizlerin anladığı gibi değildir.
müminler ancak allah anıldığı zaman yürekleri titreyen,kendilerine allah ın ayetleri okunduğunda imanlarını artıran ve yalnız rablerine dayanıp güvenen kimselerdir.
enfal s ayet 2.
bunu yalnızca mümin kullar anlar.başkalarının anlaması asla mümkün değildir.
Kuran'ın melodik yapısı bir mucizedir. Entiri kasanların kuranın fonetik yapısından haberdar olmadıkları o kadar belli ki,
Nerede ise melodisinden içerikteki duyguyu tahmin edebilirsiniz sevgili dahiler.
Gaşiya, ala suresi okurken neşelenmeyecek, naziat suresini dinlerken telaşlanmayacak, hakka suresi dinlerken yüreği sıkışıp gözleri dolmayacak insan bence yoktur. Ama siz nereden bileceksiniz.
Her insandan görülmez. Fakat ağlanılmasada insanın içinde bir kıpırtı oluyor. Yüreği yumuşuyor yağ gibi. Ferahlıyor. Dahada okuyası geliyor insanın. Huzur doluyor. Mutlu oluyor. Bambaşka bir şey Kuran-ı Kerim.
mesela okuduğu yerde arap devrinden bir şeyler anlatılıyor, "şu şuraya gitti, bu şunu yaptı vs." adam o satırları okurken hüngür hüngür ağlıyor, eğer bu komik değilse, hiçbir şey komik değildir...
Psikolojik şartlanmadır.
Benim zamanımda din eğitimi ilkokul 4. Sınıftan itibaren verilmeye başlanıyordu.
Hatırlıyorum ilk derste öğretmenimiz dua okunurken nasıl tüylerinin kalktığını, duygulanıp gözlerinin yaşardığını anlatıp durmuştu.
Çocuklar etkileniyor böyle şeylerden. Zaten çoğunun evde büyükleri de şartlanmadan kaynaklı aynı tepkileri gösteriyor.
Psikolojik Bir kısır döngü. Kutsal hiçbir tarafı yok.
