bir ön yargı cümlesi. mezhepleri reddedip kendi yolunuzu çizemezsiniz demiyoruz. yalnız bunu yapacaksan, eğer alimlere ve imamlara güvenmeyeceksen, tefsir ve hadis kitaplarını elinin tersiyle iteceksen, o zaman kendin arapça bilip kitabı kendin okuyacaksın. ben yapamazsın demiyorum, yapabilirsin. ama bunu yapmadan insan içine çıkıp üstelik alim havaları atıp mezhepçilik propagandası yapmayacaksın.
mevzuyu tartışılmaz bir alana çekme ve "dogma" haline getirme çabasıdır.
ruhban'ın imtiyazlı konumunu belirten bir yobaz lafıdır.
benzerini insanlık hristiyan bağlamında yaşadı.
"şu incilde yok, bu var" diyerek gariban inançlı germenlerin parasına kondu kilise, ta ki Luther incili tercüme edene kadar.
kur'an ve sahibi yüce yaratıcı ile kulları arasına aracı sokma girişimidir.
inananların ibadet için kimseye ihtiyacı yoktur; ibadetler de doğru-yanlış da apaçık ortadadır.
Bir red kabul yahut iddia söz konusu olduğu zaman bunun tatmin edebilir olması için ilk önce metodolojik zeminin hazırlanması gerekir. ilk önce Mezhepler nedir nasıl ortaya çıkmıştır farklılıkları ve benzerlikleri nedir sorularına cevap bulmak lazım gelir ki bir meselenin ne olduğunu nasıl olduğunu bilmeden yani muhtevasını ve usulünü bilmeden reddetmek kabul etmek yahut gerekçesini koymadan iddia etmek cahil insanın işidir. Modern insana yakışmaz. Dolayısıyla mezhepleri reddetmek için mezhepleri bilmeli farklılıklarını bilmeli bunu ilk yazan insanın dilinden okumalı -asla bir çeviri metnin kendisi değildir- anlayıp usülüne uygun olarak reddi kabulü yapılabilir. Ancak modern dünyada her şeyin hakikatine sahtesinin musallat olmasıyla artık bütün meseleler ayağa avama düşmüş durumda. Modern dünyaya modern insan gerekir. Modern insandan kastım bilip bilmeden her konuda fikir beyan eden insan değil uzmanlaştığı alanda konuşan insandır. Arapça da bu uzmanlığa girer. islam ile ilgili olarak söz konuşmak isteyen zatın Arapça bilmesi kaçınılmazdır bilmek zorundadır.
