günlerden pazartesi. bir iş için akmerkeze gitmem gerekti. gittim hallettim. umduğumdan da kısa sürdü. fırsattan istifade yeni yazın trendleri nelerdir diye biraz vitrinlere bakayım dedim. sonra da starbucks da donut eşliğinde caffe late mi alıp, yudumlamak için kendime bir köşe aramaya karar verdim. iki tane laik olduğu her halinden belli gayet kaşar görünümlü bayanın hemen yanındaki köşeye iliştim. ilişmemle beraber nerdeyse abdestimi kaçıracak ölçüde erotik parfüm kokusuna maruz kalmam bir oldu. ama yapacak bir şey yoktu, ya bu çileyi çekecek ya da caffe late mi ayakta içmek zorunda kalacaktım. bu durumda tercihimi birinci seçenekten yana kullanmaktan başka şansım yoktu.
neyse her starbucks müdavimi gibi bir yandan caffe latte lerimizi yudumlarken bir yandan da gelip geçenleri seyrediyorduk. o esnada istemeden de olsa bu iki laik bayanın konuşmalarına şahit oldum, aynen aktarıyorum;
tam kaşar bayan: ıyyy. görüyor musun şekerim, bu çarşaflı arap ezikleri burayı da işgal etmişler.
az kaşar bayan: evet şekerim, akmerkez de bozuldu artık. sanki bizim türbanlılarımız bize yetmezmiş gibi bir de bunlar çıktı.
tam kaşar bayan: ayol almasınlar bunları. her önüne gelen buraya girememeli. kılık kiyafet şartı yok mu bu akmerkezin? ay, koyun gibi de kokar bunlar, iirenç...
az kaşar bayan: yaaani. en azından cevahir e gitsinler, demirören e gitsinler. ne arıyorlar burda, bizim de kalitemizi düşürmeye ne hakları var?
tam kaşar bayan: hep bu tayyibin yüzünden, şekerim. onun sayesinde iyice şımardı bunlar. türkiye geliyorsan türk örf ve adetlerine saygı duyacaksın.
az kaşar bayan: aynen hayatım. bizler nası umreye gittiğimizde uyum sağlıyorsak onlar da örnek almalı.
tam kaşar bayan: yok. vallahi bu böyle olmaz. ben yetkililere şikayet edeceğim. mail filan atacağım, arap turist istemiyoruz, italyan erkeği, pardon italyan turist istiyoruz diyeceğim.
az kaşar bayan: bravo sana. yaparsın sen, bilmem mi bir tanem. sen kafana koydun mu elinden hiç bir şey kurtulmaz. o louis vuitton çantayı herkesden önce nası da kapatmıştın...
neyse muhabbet böyle uzayıp giderken kalkıp şunların ağzının payını vereyim dedim ama biracık ürktüm açıkcası. her hallerinden belli oluyorduki hatunların kaşarlık ölçüleri benim insanlık kapasitemin hayli üzerindeydi. kendi kendime boşver halka dedim, her kuşun eti yenmez. hele bunlarınki hiç yenmez.
çalıştığım hastaneye son dönemde akın eden yüzlerce libyalı ve ıraklı hasta ile muhattap olduktan sonra hak verdiğim kadındır. araplara karşı bir ön yargı hep vardı fakat bu adamları tanıyıp, her türlü kaprislerine, pisliklerine şahit olduktan sonra diyebilirim ki ön yargılarımız hiç bir şey değilmiş. belki bütün araplar böyle değildir bilemiyorum, bütün arapları kötüleyecek kadar çok çeşitli arap tanımadım lakin şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki özellikle libyalılar için, aga bunlar insan falan değil. ne iş yerinde taciz etmedikleri kadın-kız kaldı, ne de ulu orta yapmadıkları pislik kaldı. adam ülkesinden kalkmış bilmem kaç km öteye tedavi olmaya gelmiş vay efendim hasta odalarında niye erotik kanal yok diye pislik çıkartabiliyorsa, asansörde yanında duran hemşireyi elle taciz edecek kadar yüzsüzse, bir kuruş para vermediği halde (tedavi masraflarını kimin karşıladığını az çok tahmin etmişsinizdir) sırf tedavi süresi uzasın ve libya elçiliğinden aldığı günlük harçlıklar kesilmesin diye doktorlara yalan yanlış rapor yazsın diye baskı yapıp dövmeye bile kalkışıyorlarsa af edersin ama sikerim ben öyle turisti.
laiklikle pek de alakası olmayan bayandır. biz ona laik olduğunu sanan ama hiçbir şey olamayan kadın diyoruz -şey ben de yunan sevmem almayın kimseyi içeri- olur mu allasen öyle şey.
