araplara hayran olma durumu. dillerine, kültürlerine, görgülerine...
anadolu bu yüzden çok kaybetti, hala da kaybediyor.
islam dinine inanmak sadece türkiye'de değil, tüm dünya'da araplıkla eş görülüyor. günümüzde halen arapça çok fasih dil, bak şimdi deyip kulaklarımı tırmalayan estetik yoksunu dilden örnek veren özentiler oldukça öleceğe de benzemiyor. yazık, çok yazık... kendi kültürünü hor görüp de başka kültürlere yamanmak, kendi benliğini bile bile seve seve satmak.
özellikle çoğunlukta olan milletvekillerimiz ve bakanlarımızın tayyip gibi abdül....vb gibi (abdül ile başlayan çok isim var ) isimlerinde göze batan arap hayranlığının türk isimlerine yansımış halidir.
osmanlı'nın resmi dilinin arapça olduğunu iddia eden cühelanın, var olduğunu ispatlamaya çalıştığı hayranlık.
osmanlı arap hayranı falan değildi, osmanlı etnik anlamda bir hayranlık veya bir aşağılama zihniyetine sahip değildi. öyle olsaydı devşirmeleri türkler eliye yetiştirmezdi.
osmanlı çok uluslu bir devletti, milliyetle işi olmazdı.
diğer adı ümmetçiliktir. "islamda milliyetçilik yoktur ümmet vardır" ile yola çıkıp "her türlü milliyetçiliği ayaklar altına almak" ile devam eder. ama bu sözleri riyad'da, gazze'de, amman'da söyleyemez. çünkü araplar çok milliyetçidir.
