mecbur muyuz?Kendimi çok önemli değerli hissettiğimden falan değil tam tersi karşımdakinin beni o kadar da önemsemediğini düşündüğümden.Yani dönmesem de umrunda olmaz zaten dediklerime dönmediğim oldu.Bana dönülmeyince de çılgına dönmüyorum kara listeye falan da almıyorum.
Böyle birisini tanıyorum. Meslektaşım. Ne aramama döner ne mesaja, mail atarım dönmez. Artık başlarım yapacağın işe diyecekken başka numaradan aradım. O da aynı şekilde, dönmüyor. O an anladım ki herkse böyle.
Şirket hattını arıyorum, onlar bağlıyor bazen de yanına gidiyorum. Öyle.
Kendisini de iyi anlayan birisi olarak, kafaya takmam.
Sonuçta ben de Kim olursa olsun Dini gün mesajı atmam, özel gün mesajı atmam.
"hayret, çıkmazsın sanıyordum" diyene "yanımda kafa şişirecek biri olsun istedim" demekten çekinmem.
Çekilmez birisi miyim? Değil, Sadece sınırı çiziyorum.
kendi uğraşlarıyla meşgul olabilir. dönüş yapmaya üşeniyor da olabilir.
o nedenle böyle yapan birine karşı hemen "bana küstü" diye peşin hüküm vermemek gerekir. bu kişinin çocukluğunda annesiyle güvensiz bağlanma geliştirmiş olması ise kuvvetle muhtemeldir.
Gösterdiği değer kadarını görür. başıma gelirse ben de samimiyetimi olmadı ilişkimi bitiririm. kimse vazgeçilmez değil. Ben yaparsam da onlar bitirsin. Aman sizle mi uğraşcam...
