antalya kaleiçi'nde bir güzel sokaktır. Antalya'nın her kesiminden insanını; gencini, yaşlısını, alkoliğini, bağımlısını, çay muhabbeti adamını burada bulursunuz. Uzun ince dar bir sokaktır. Sokakların kenarlarında pansiyonlar vardır. Artık o pansiyonlardaki insanlar rahatsız(!) olmasın diye sesten, sokağın oturulacak yerlerine japon yapıştırıcısı yapıştırmışlar. Kim ne yapıyor bakalım diye de kamera taktırmışlar. Ayıp ulan. antalya'da kime sorsanız bilirdi aralık'ı. Bırakmadılar aralık kültürünü de, yazık oldu. Muhabbet gırlaydı, sigaralar, biralar ortak. Yazık.
karı çağrıştırması ve birkaç özel sebeplerden dolayı içimi en çok huzur dolduran beni en çok mutlu eden aydı... sanırım bu yıl bu ayda da mutlu olamayacağım. nasıl bir kara büyüsün sen 2013 hemen defolup git.
Bu ay içerisinde neler yaşadım bi bilsen sözlük... Dünya'dan soğumak için bir sürü nedenim oldu fakat bir şey var ki tek tesellim o da giderse ne yaparım bilmiyorum. Bir çok yakın arkadaşımın gerçek yüzünü gördüm ve de bir sürü yeni insanla tanıştım. Ayrıca şu ay neden karanlık ay bea? Keşke sonbahar soğuk fakat gündüz geçse diyorum.
kış ayıdır ancak ne hikmetse istanbul ilinde kar ocak ayından evvel yağmaz, veya aralığın son günü yağar. aralık doğumlu biri olarak bu ayda kar görmek istiyorum inşallah.
türkiyenin en doğu noktasında bulunan ve bu entryi girdiğim ığdır ilçesi. Ermenistan nahcıvan ve iran'a sınırı bulunmaktadır. Ayrıca küçük ve büyük ağrı manzarasının en güzel göründüğü yerdir.
bir yılın sonu.
geçen sene bu aydı, daha sözlüğe filan üye değilim facebookta takılıyorum.
hava yine mevsim normallerinden çok daha güzel.
birisi resim paylaşmış, sahilde geziniyor. aralık ayında bir bahar havası tarzı bir şey yazmış.
benim ruhum üşüyor, titriyor. hava soğusun kar kış kıyamet olsun. hatta kıyamet kopsun hiç farketmez. mutsuzum çünkü acı çekiyorum.
sonra haberlere çıktı, aralık ayında bahar havası insanlar mutlu geziyorlar, parklara gitmişler, mangal yapanı bile var.
bi an daha bir mutsuzluk çöktü üzerime. ulan amına kodumun havası bana neden bu kadar soğuk, karanlık, ezici geliyor diye.
hava değilmiş o.
bu gün, bu yılın sonları.
aralık ayında bir bahar havası. havanın yeni karardığ saatler gökyüzüne baktım. ayı gördüm parlak çok parlaktı. tertemizdi. sis yok, buğu yok, hava sıcak, bahar gibiydi.
kalbim sıcaktı bu sefer. içime bir mutluluk çöktü o an anlatamam.
sonra geçen sene geldi aklıma,
şu anda benim durumumda olanlar,
tekrar o günleri yaşama ihtimalim.
hava soğudu tekrar. hızlıca yürüdüm eve.
bazı şeyler geçse de geçmiyor.
her şey onları hatırlatıyor.
böyle şeyler işte.
insanlar yalnızdırlar sığmıyorlar geceye, ay bile bak kararmış hüzün çökmüş geceye demiş ahmet kaya. hep geceden bunlar.
ayın güzelliği bile kurtaramıyor bazen
