Biraz cesaret, biraz yürek biraz da sadakat gerek, sevgiyi saymıyorum bile ancak ileriyi düşünerek başlanmalı sonra daha büyük hayal kırıklığı olabiliyor.
ayrıca şimdiye dek uzaktan uzağa sevip evlenen, yuva kuran birini görmedim. en fazla sevilip, konuşulup yeri geldiğinde uzaktan uzağa kavgalar edilerek muhabbetin tamamen kesileceği güne yaklaşılıyor, ötesi yok.
yanıbaşınızdaki herhangi birinin hissettiremediğini, o yüzlerce kilometre öteden hissettiriyorsa aradaki mesafelerin hiçbir önemi kalmaz. zordur ama ruhunuza dokunan biriyle karşılaşmak mesafelerden de zordur.
sevene ne engelki mesafe engel olsun? zordur. bol bol sabır ve güven gerektirir. görüşeceğin günü iple çekersin. kocaman bir gülümsemeyle karşılarsın ve buruk bir hisle uğurlarsın sevdiğini. hiç ayrılmayacağınız günleri düşlemekle geçer ömür. ne diyelim, mutlu sonla ersin tüm uzak mesafe ilişkileri.
iki üç üstteki arkadaş Atatürk'ten alıntı yapmış lan, saygı duydum yemin ederim yazara.
Buyum ben, mesafeler var ama bi şey değişmiyo benim için. Yani şu an burda olsa da yine böyle severim, orda ve yine seviyorum yani. insan ilişkinin yalnız görmekten dokunmaktan ibaret olmadığını anlayınca, gerçekten başarabiliyo. Zordur, ama asla imkansız değil.
Not: nerdeyse iki yıl olcak benimki.
