arabayla kediye çarpmak, insanının kent hayatında, günün her anında karşılaşabileceği bir dramdır.
hepimiz trafikte kedinin birine arabasıyla çarpmış, ve ya arabanın çarpması sonucu cansız yerde yatan bir kediye rastlamışızdır.
ama dediğim gibi... işin en dramatiği; bunu canlı canlı görmek.
hayatımda hiç arabayla kediye çarpmadım. ama çarpanı çok gördüm. bilmeyerek ve ya (hiç ihtimal vermek istemiyorum ama) bilerek...
o kadar çok ki! yerde cansız yatan kedi görmüşlüğümün sayısını bilmiyorum bile!
dün sabah işe gitmek için evden çıkmıştım. evimin bulunduğu sokaktaki çeşmenin, yanındaki sokaktan girdiğimde... karşılaştığım manzaranın güzelliğini tarif edemem. hala yazın etkisini gösterdiği bir eylül sabahında, güneş kemiklerimi ısıtırken... simitçinin sesini işitirken... susamların kokusunu içime çekerken... karşımda yavru bir kedinin, anne ve babasıyla oynadığını gördüm. güneş dansı ve ya sabah sporu, yaptıklarını da söyleyebilirim.
tahmin ettiğiniz gibi bu güzel manzarayı bozan, karşıdan gelen gri bir arabanın cenabet şoförü oldu. adam artık o an ne düşünüyorsa... ezdi geçti, yavru kedinin üzerinden! durmadı bile! arkasına bile bakmadı!
yavru kedi ise... arka bacaklarının arasından çıkan bağırsaklarıyla, 4-5 metre daha yürüdü. annesi ve babası da arkasından tabi. yavru kedi ses çıkarıyordu. ama miyavlamıyordu. ölmeden önce son nefeslerini verirken ağzından çıkanlardı, o sesler sadece. sonra sokaktaki çöp kutusunun yanına geldi. o sürekli karnını doyurduğu... aslında somalili'nin hakkı olan, bizim o çöpe attığımız türlü nimetleri yiyerek... günahlarımızı kapattığı çöp kutusuna! o çöp kutusunu, mezarı seçmişti sanki...
yavru kedi, o çöp kutusunun kenarına geldi. çektiği acıya dayanamayarak, bıraktı kendini yere. ama ben gördüm! yaşamak istedi o yavru kedi! yerde son anlarını yaşarken, şöyle bir baktı. arka bacaklarının arasından fırlayan bağırsaklarına: "acaba yaşayabilirmiyim?" diye. ama gördükleri karşısında, çaresizliğini anlayınca... kafasını yere düşürdü. son nefesini verdi.
yavru kedinin annesi ise... her sabah evden çıkarken, içimden okuduğum ayetel kürsileri duymuşcasına baktı bana. sanki "birşeyler yap!" der gibiydi.
ben ise... bir süre sonra, her çarşamba sokağımıza gelen çöpçünün, yavru kediyi çöp kamyonuna atmasını izliyordum. yavru kediden geriye kalan ise... akşam işten eve gelirken gördüğüm, öldüğü yerde bıraktığı kanlarıydı. sanırım o kanlar, yazın etkisini gösterdiği eylül'ün ilk yağmurlarıyla yerden kalkacak. ama o kanların hafızamdaki izi epey bir süre vicdanımı rahatsız edecek...
Az önce yediğim bok. Karanlık bi yoldu birden Çıkıp atladı yola. Farlara kitlenip geÇsem mi geÇmesem mi diye kararsız kaldı başta ve atladı yola. Kediyi görmemle Çarpmam bir oldu, frene bile dokunamadım resmen. her şey bir saniye iÇinde oldu bitti. Geri dönüp bakmaya yüreğim dayanmadı. Hızlı Çarpmıştım onu o halde göremezdim dönemedim geriye. Vicdanım rahatsız sözlük. Resmen bi canlıyı öldürdüm. Az önce hayattaydı ve ben onu öldürdüm. Mal gibi gece yol boş deyip hızlı gitmesem biraz yavaş gitsem, en azından daha iyi manevra yapabilme şansım olur hafif bi Çarpmayla kurtarabilirdim. Kendime kızgınım kediye mahÇup
Evin bahçesinde beslediğin yavru kediyi öldürmekten daha az vicdan sızlatan olay.
Gecenin Bi vakti arabayla acilen bi yere gitmem gerekti. Apar topar bindim arabaya. Çalıştırdım bastım gaza. işimi halledip geri geldim.
Sabah bi baktım. Kediyi iki kez ezmişim. Tekerin altında mı uyudu naptıysa. Çıkarken ve geri gelirken üstünden geçmişim. içim nasıl sızlası o gün. Çok üzüldüm çok.
Burda yaptıkları kazayı (bak kaza diyorum) paylaşan insanları neden eksiliyorlar anlamıyorum. Adam üzülmüş üzülmekle kalmamış paylaşmış. Vicdan sahibi demekki. Kediye çarpan arkadaşlar alsın bir sokak hayvanı beslesin kendilerini o gariplere affettirsin. Ve allah kimsenin başına vermesin.
biraz önce başıma gelen durum. mıcırı yeni dökülmüş bir kara yolunda ilerlerken birden atladı arabanın önüne yavru kedicik.ezmemek için elimden geleni yaptım kornaya bastım fazla hızlı değildim ama yol kaygandı arkamdan da yola kum çeken yüklü bir komyon geliyordu. sağa sola kaçsam yoldan fırlama ihtimalim çok yüksekti. firene asılsam da arkadaki yüklü kamyonun duramayıp beni altına alma ihtimali yüksekti.
tekerleğe değmiyecek şekilde ortalayarak geçtim ama sanırım kafası tampona çarptı bakmak için de duramadım. şansımı kedicikten yana kullandım umarım sadece küçük bir sarsıntıyla atlatmıştır.
Bir kez kargaya çarptım yerden havalanırken zamanlama hatası neticesi on tampondan girdi nerdeyse radyator pervanesine dalacakti oracıkta öldü. Bir kez de köpeğe çarptım ama suçum yoktu bahçe arasından aniden fırladı sol önden sıyırarak vurdum çok şükür ölmedi. Bir sokak hayvanı ya da canlı çarpmak isteyeceğim son şey. Gerekirse başka bi yere vurmayı göze alırım.
