Son günlerde duygusal açıdan zor günler yaşamış erkektir. Aksi halde altı üstü çizildi diye arabaya ağlayan erkek pek çıkmaz. Mart ayında, babamın vefatının kırkıydı sabaha kadar evde dua ettim ve oturduğum sitenin açık otopark kısmında gece bıraktığım arabam boydan boya derin çizilmiş ve siyah sprey boyayla her tarafı boyanmıştı sabah o manzarayı görünce içinde bulunduğum duygusallığın da etkisiyle oturup çocuk gibi ağladım koskoca adam. Karakoldu şikâyetti derken bulduk, yapan eski sevgililerimden biriymiş. ilginç olan yanında kocası varken bunu yapmış. Allah evine ateş salsın onun. Yine de acıyıp şikayetimi geri aldım.
hala hatırlarım yıllar oldu,
daha yeni alınmış arabam,
şerefsizin biri içmiş içmiş el freni çekmeden bırakmış gitmiş arabasını, o da Mercedes vito..
kocaman minübüs benim narin ufacık minicik arabamın nerdeyse kaputuna kadar çıkmış o halde,
ben de geri çekeyim de sonra sahibini bulayım derken bi de bayır aşağı ezilme tehlikesi atlatıyorum, gelip sonra bi daha vuruyor..
cinnet geliyorum demez..
sokağın başından park yerine kadar çektim zavallı arabamı,
herifin direksiyonu zaten kırıkmış,
el freni de olmayınca gitti taa karşıdaki park alanına kadar yavaş yavaş,
bi de hızını alamadı ordaki ağacın birine vurdu -ki burda ağaca yazık bence-
bende gittim sol kapısına evin anahtarıyla baş harfimi kazıdım -zaten plakamın da baş harfi aynı-
babasinin parasiyla alinan arabaya aglayan erkektir. eger kendi emegiyle almis olsa aglamazdi. çünkü bilir yine kazanacaktir o parayi. ama babasi belki yeni bir araba almayacaktir, yada hiç arabayi boyatmayacaktir belki de.
