yazlıkta, bisiklet kullanmayı öğrenmek kadar risklidir. bisiklet kullanmayı öğrenirken, kaç tane yazlıkçının arka farını kırdım, kaç tane tampon çizdim hatırlamıyorum. hele arabayla, yazlık da sıkışık nizam park etmiş araçların arasında, acemice dolaşmak hiç de akıl karı değil.
yaklaşık 10-11 yaşlarında aile üyelerinden birinin kucagında baslayıp,sadece direksiyonla arabayı yönledirmekten ibaret olmakla beraber zaman içerisinde büyüyerek arabanın tek hakimi olmakla sonuçlanan süreçtir.
ama tahmin edebiliyorum böylesi bir öğrenmeye neden olan konuşmaları.
- baba ver anatarı kullanıyım bari. ehliyeti aldım hala trafiğe çıkamıyorum.
+ oğlum ben sana güveniyorum ama etrafa güvenemiyorum. istanbul trafiği zordur, çetindir. ya bir çocuk çıksa önüne aniden? ben nasıl yaşıycam bu vicdanla?
- ya tamam... çıkmaz ama çok negatif düşünüyorsun. offf... çıkar mı lan?
+ çıkar tabi.. ya çarpsan birine ayağın... off düşünmesi bile çok korkunç evladım. ya hapse girsen? daha okulunu bitirmedin? naparsın oralarda evladım. ağlattırma beni şimdi..
- offff.. tamam çıkmıycam trafiğe. ama yazlıkta bırakmam peşini bilesin.
+ aslan evladım benim... ******
