aşkın obsesif zırhını üzerine giymiş acıtan şarkı. aşkın obsesif halini bu şarkıda satır satır görebilir bakmasını bilen.
bitmiş olabiliriz ki bittik biz ama belki de şarjın bitmiştir. arasana beni...
masal anlatacaksın biliyorum ama yine de o sesini, o güzelim sesini duymaya o kadar çok ihtiyacım var ki anlatamam. o kadar acı çekiyorum ki masallarını, yalanlarını bile duymaya muhtaç gibiyim.
seni çok sevdim ama sen unut beni. ben unutamam bilirsin beni obsesifim işte. kızacaksın bana "aramasana beni. bitti anlamıo musun? çık git hayatımdan" diyeceksin o gün dediğin gibi...
Sana çok kızdım. bana nasıl böyle dersin? ben hiçbir şeyi hak etmesem de seni sevdiğim için, bu kadar çok sevdiğim için birazcık saygıyı hak ediyorum en azından. ara beni. lütfen...
içinde bu denli mi öfke barındırıyorsun yani bana? bana? seni sevene, çok sevene.
aslında sürpriz bir parti değildi bu benim için. ben alışkınım biliyor musun? canımı pek yakmadın beni terk ederek. alışkınım ben gitmelere. uslanmam ben aptal yerine konulmaktan. öyle aptalım. ezberledim ben gideceğim o yolu fakat, aklım almıyor. sevmiştin beni, hissetmiştim. nasıl "seviyorum" dediği birine bunu yapar insan? böyle bi şey yapabilir mi?
hala, düşünüyorum düşünüyorum ve çıkar yol bulamıyorum. inanamıyorum.
ama şimdi ne oldu biliyor musun? sen de beni kaybettin. bi sürü sebebim var. ne diyorum ben anlayabiliyor musun? ne kadar çaresizim aslında şuan farkında mısın? tüm duvarlarım yıkılmış gibi. sanki saldırıya uğramış duvarsız, kapısız bir yerde gibiyim. çok savunmasız ve çaresizim. ne hale düştüm bak. iyice bak ama.
tamam hadi git. seni çok sevmiş olsam da unut beni tamam mı? git işte. istenmiyorsun. zaten ben daha iyilerini hak ediyorum. hem sen de öyle demiştin. hem zaten biz seninle...
ne diyorum ben?
sana çok kızmış olsam da ara beni lütfen. çünkü senden ölesiye nefret ediyorum ve sana aşığım.
not: tek kelimeyle harika. içimden böyle bi şeyler yazmak geldi şarkıyı dinlerken. bende uyandırdığı duygular böyle. kendi obsesif hallerimi hatırlattı bana. aşk zaten mantıklı olmayan, tutarsızlıklarla dolu bir duygu. şarkıyı mantıksız bulanlara üzülüyorum. demek ki hiç aşık olmamışlar.
aşık olan insan saçmalar. terk edilince delirir, aklını kaybedecekmiş gibi olur. ortaya böyle "nefret ediyorum senden. bırakma beni. neden aramıosun beni? nası yaparsın bunu bana?" gibi cümleler çıkabilir. aşık olma, nefret etme hali, terk edilme acısı ancak böyle anlatılabilirdi sanırım. çok başarılı, unutulmaz bi aşk şarkısı.
çok şarkı acıtır da, bu bir başka acıtır. garip bir olay daha da düşündürür. "ara beni lütfen" kısmını mırıldanıp sözlüğe girersiniz ve yaklaşık 400.000 başlık arasından, bu şarkının başlığı açılır önünüze. yazacaklarınız öyle anlamsız kalır ki.
sözleri bastan sona ruh halimi cok iyi anlattıgı icin daha bi baglandıgım sarkıdır kendisi."seni cok sevmis olsam da, unut beni lütfen."dedıgı an bitiriyo zaten.bazen oyle bı an gelıyo ki bu sözü soyluyo ınsan.bukadar celiski yasayabiliyo. (bkz: kendımden biliyorum)
