farkındalıktır herşeyi berbat eden. aptal olmanin dayanilmaz hafifligi vardır ne de olsa... sadece farkına varınca üzülür insan... zaman zaman işe yarar oysa, kullanmasını bilmek lazım.
bazen susmaktir, kendini karsindakinden soyutlayip, icin aciya aciya sessizce tebessum etmektir.
bilirsin hep, "nasil olsa" dersin.. sadece kendin duyabilecegin kadar susarak.
Birisi bana böyle davranmaya çalıştığında ona baktığımda küçücük bir beyin görüyorum. Genelde Kızmıyorum, kırılmıyorum. Sadece farkettikten sonra minicik bir akıl görüyorum. Ağzının kenarında çikolata kaldığı halde "sen mi yedin" sorusuna gözünüzün içine baka baka "hayır" diyen ve sanki ömrü boyunca çikolata yememiş gibi tavır takınan bir çocuk karşımda varmış gibi hissediyorum. iyi niyetle veya kötü niyetle, hiç farketmez; kafasındaki minnacık planlarını kendisi için en doğrusu olduğunu sanarak uygulama çabasındayken karşısındakine göstermesi gereken saygıyı, o çikolataya ulaşmasını her saniye engelleyen bir ambalajmışçasına yırtıp atması o kadar küçüklük ki.
insan Her ne yaparsa yapsın, iyi bir şey veya kötü bir şey, iyi yoldan yapması gerekir. Aç birisini başkasının lokmasını çalıp doyuramayacağımız gibi yaptıklarımızı ve yapacaklarımızı yapmamamız gereken yollardan yapmamamız gerekir.
düşündüğün ve inandığın her şeyin yavaştan ve sinsice yalanlaması durumu. akabininde insanlara olan inancının yok olmasıyla devam eder. dünyalı olma sorunsalı...
