hayatta ne istediklerini neyi yapacaklarını asla bilmezler. erkek arkadaşlarını mutlu etmeyi ve heyecanlandırmayı da... sıradan, çocuksu, dandik kızlardır bunlar.
öyle dandik ki: saçma sapan hikayeler uydururlar ayrılık sebebi olarak. yok, "başka birini buldum di mi", yok, saçmalığın alasıdır ki, sadece devam edilemeyeceği için bırakıldıklarını anlamazlar, devam edilmek istemesine rağmen, kafası bir türlü anlayışa sokulamadığından devam edilemez oluşunu...
bir de bakarsınız ki cep telefonunuzu "gizli numaradan çağrılar" doldurmaya başlar. bazen günde 10'larca defa, bazen de 1-2 defa. sinir olursunuz, bilirsiniz ama seslendirmezsiniz. dilekçe ile şikayet etme durumuna geldiğinizde, yine yufka yüreklilikten sorarsınız: konuşmak istediğin bir şey var mı?
adam olan kız, kız, kadın konuşmak istediğinde bunu yapar, yapmalıdır. lise çocukları gibi gizli çağrılarla insanları bezdirmek, ancak lise çocuklarına yaraşır. aynı şekilde, insanın kendisine gelen samimi - dürüst ve az da olsa temkinli teklifler de insanca cevaplanmalıdır.
cevap vermeyi, konuşmayı, iletişim ve ilişki kurmayı bilmiyorsan sana kimin faydası olabilir, seni kim yanına alabilir ki?
kimilerinin çok aptal olmalarına da illa ki gerek yoktur.
sevildiğini bilemediğinden, sevildiğinden emin olamadığından, korktuğundan, erindiğinden, tembelliğinden, içine girdiği psikolojik bunalımlardan dolayı kimi de kendini bir çeşit kafese hapseder.
bu kafes, kimi zaman odası, kimin zaman saç tasarımı, kimi zaman pantolonu ve kimi zaman şehri olabilir.
aptaldırlar ama en azından sempatiktirler. bu da traji komedinin ufak bir damlası olsa gerek.
