aslında konuya nereden başlasam bilemedim ama; zeki insanlar hayata bir sıfır geriden başlarlar. kendini bilen insan kendi sınırlarını, ne yapıp yapamayacağını, nelere ulaşıp, nelerden vazgeçmesi gerektiğini bilir. aptal: daha doğrusu kendinin farkında olmayan ve düşünmeden hareket eden insan ise, bu saydıklarımı düşünmez anı yaşar.
güzel bir kızın yanında onu haketmeyecek birini gördüğünüzde ne düşünürsünüz ? 'ya bu kızın bununla ne işi var' deriz. sınırlarını bilmeyen insan beğendiği ve istediği bir şeyi elde etmek için hamlesini yapar, şansını dener; oysa ki zeki insan kendi sınırlarını bildiğinden; kıyaslama yapar, hamle yapmaz olayları izler ve hep pişman olur bu böyledir. düşünmeyen insan dener, denemekten çekinmez sonu hüsran olsa da fakat düşünenler hamle yapamaz ince eler sık dokur, risk analizi yapar kendince, sonuç; kendini bildiğini sanıp ya sonuç böyle olursa diye düşünür ve düşündüğüyle kalır.
kısacası cahil cesaretine sahip olanların şanslı, olmayanların ise kendi fırsatını yaratmaya mahkum olduğudur.
tamamen yanlış bi genelleme olmakla birlikte böyle düşünen kişi ;
kendi cesareti olmayıp , hayatı bazen oluruna bırakan cesaretli insanları kıskanan kişidir. Eğer gerçekten zeki insansa kendi şansını yaratabilir. hiç bişeyde atılım göstermeyip ben zekiyim hesapladım o iş olmaz diye hayatı izleyen insandır.
