pkk'nın, kendini tasfiye etmesi yolunda öne sürdüğü birincil koşuldur. yani, apo'ya af çıkmadan, dağdan inmeyiz diyor adamlar. "öcalan'a ve dağdakilere af"tan başka çözüm yolu olmadığına kanaat getirip, bu süreci başlatan başka hükumetler de oldu. öcalan bu konuya, şöyle değinmiş:
"(...) özal ile her şey anlaşma noktasına kadar gelmişti. çok umutluduk. gerillaya sılahları bıraktırmaya hazırlanıyorduk. 1993'te 'tamam çözüm gelişiyor, her şey tamam' diyorduk ama bir gün sonra özal rap diye öldü! yine bilinen o erbakan süreci var, onunla da bir çözüm geliştirecektik. bu konularda ciddiydi. onu da hemen devirdiler. o suriyeli haddam bunları tekrar gazetede söylemiş, doğru söylüyor. 2000'lerde ise ecevit'in durumu yine öyle. o da çözüm geliştirmek istiyordu, onu da devirdiler, yere yığdılar, felç ettiler."
cengiz çandar da, "dağdan iniş- pkk nasıl silah bırakır?" adlı raporunda şunları söyler:
"turgut özal, yönetici kadro ve özellikle öcalan hariç, tüm silahlı pkk'lıların türkiye'ye veya evlerine dönerek her türlü haktan derhal yararlanabilecekleri; öcalan dahil, yönetici kadronun ise 5 yıllık bir geçiş sürecinden sonra, bu dönem zarfında suç işlememeleri kaydıyla, aynı haklara kavuşacakları aşamalı bir af tasarlamaktaydı."
demem o ki, mevcut hükumet de, pkk'nın dağdan inmesi için, öcalan'a ve pkk yöneticilerine bir genel af çıkarılması gerektiğine kanaat getirmiştir. bu af, kademeli olacaktır. örgütün üst düzey yöneticileri ilk 5 (ya da daha fazla) yıllık dönemde yurt dışında barındırılacak, sonrasında gerekli yasal ve kamusal ortamın oluşturulmasının ardından yurda dönüş yapacaklardır. öcalan da, önce ev hapsine alınacak; ve yine 5-10 yıllık bir "zemin oluşturma" sürecinden sonra da serbest kalacaktır.
bu süreç, 34 pkk'lının habur sınır kapısından girip teslim olması ile başlamıştı zaten. devamı da gelecekti. ancak malum olaylar meydana geldi. kutlamalar vs. bunlar, açılım politikasını sekteye uğrattı. dağdan iniş ve kademeli af sürecine de ara verildi.
