üniversite yıllarımdan beri içinde olduğum güruh.
şu an hatırlamadığım, toplumsal bir olay karşısında, hiçbir siyasinin kılını kıpırdatmadığını görünce bu konuya kafa yormaya başlamıştım. yok lan şaka, ne kafa yoracağım. sadece o olay tetiklemişti.
ve şunu fark ettim ki; çıkarılan kanunlar, yasalar fakiri garibanı korumak için olmuyor. zenginin daha zengin olması için ya da mal varlığını fakirlerden koruyabilmesi için düzenlemeler yapılıyor. bunun a partisiyle b partisiyle alakası yok. aklım erdi ereli denk gelirsem bakarım, tüm milletvekillerinin hemfikir olabildiği tek konu kendi maaşlarına yaptıkları zam oluyor nedense!
asgari ücret açlık sınırının altında diyorsun, her gün et yenmez, şükredin halinize diyorlar! iyi de o paraya her gün çay simit bile alamıyorsun, o ne olacak?
onun dışında ana avrat sövüyorlar birbirlerine neredeyse. çıkıp vatandaşa sebat edin diyorlar, kendilerine gelince lüksten geri kalmıyorlar! itibardan tasarruf olmazmış! itibar yenmiyor maalesef! sokakta binlerce işsiz, evsiz varken ve kendi akrabalarına, arkadaşlarına bir şekilde aktardıkları paraların bir kısmı bile bu sefilliği büyük ölçüde engelleyebilecekken, daha çok zengin olma hırsı içerisindeki insanların olduğu politika işlerinden midem bulanıyor.
dediğim gibi bunun partisi falan yok. son zamanlarda en uzun süre akp olduğu için herkes sadece onu düşünüyor ama ondan önceki yöneticilere, ailelerine bakarsanız aslında hiçbir şeyin değişmemiş olduğunu görürsünüz.
